Hallo allemaal,

Hoe gaat het ermee?? Het is al weer een tijd geleden sinds mijn laatste blog. Dus tijd voor een nieuwe en een lange!!!!

Hue

In Hue is er zelf niet veel te doen. Het is op zich een aardige stad om door heen te lopen. Hue heeft het oude Citadel, oude paleizen omringd door een grote muur. De helft is vernietigd door de bombardementen in de Vietnam oorlog. Maar ze zijn bezig om delen weer opnieuw op te bouwen. Voor het oude gedeelte staat een vlaggentoren. Daar waren net vier jongetjes aan het voetballen, al snel stond ik er zelf tussen. Omdat iedereen maar dan ook iedereen hier om geld vraagt, heb ik het niet al te lang gedaan.

Ik veel in het Maderin Cafe gegeten en gezeten. Ze hadden daar heerlijk eten, zowel lokaal als westerns eten. De eigenaar is fotograaf en aan de muren hangen zijn foto's van het leve in Vietnam, die je ook kan bestelen.

Hoi An

Ja Hoi An heeft een plekje in mijn top 5 steden gekregen. Wat een geweldige stad, met super relaxde sfeer. Hoi An ligt aan een rivier en ook de zee is niet ver weg. Hoi An is veel meer dan alleen de Tailor shop stad, je vind overal (tailor) winkels waar je werkelijk alles op maat kan laten maken. Ook houten, papieren lampioenen worden hier met de hand gemaakt en zijn werkelijk prachtig. Helaas is mijn backpack echt vol en kon ik niks kopen.

Het oude gedeelte is prachtig. De lage huizen hebben allemaal een gele kleur of zijn van hout. Je kunt er een hoop dingen bezoeken. Het oude traditionele huis Tan Ky is compleet uit hout gemaakt, heeft een binnenplaats met fontein en er staan allemaal houten mooi geschilderde meubels. Het huis is al generaties lang van 1 familie. Omdat het naast de rivier ligt, overstroomt het vaak. Op de muur stonden verschillende strepen die de water hoogte aangeeft. Die van oktober 2011 was op de zelfde hoogte als mijn hoofd.

De Japanse brug is roze en gebouwd door Japaners, haha. Het is een kleine brug en binnen heeft het een mini tempel.

Hoi An Museum was in een oud houten huis. Echt bijzonder was het niet.

The assembly of the Cantonese Chinese Congretation hall, is een tempel waar vooral de beelden in de tuin prachtig zijn. De tuin bevat twee fonteinen met draken. In de tempels hangen grote ronde spiralen van wierrook en moet je oppassen dat er geen as op je valt. De tempels zijn zeer kleurrijk.

The Fukienchinese Congegration Assembly hall is ook een kleurrijke tempel waarvan de poort roze is.

Hoi An is ook een stad van het lekker eten. Je kunt van alles op de straat verkrijgen zoals dumplings met ei en vlees. Maar mijn persoonlijke favoriet is banh beo voor 25 cent krijg je een klein schaaltje waar een soort witte pudding in zit gemaakt van rijst en kokos. Daar boven op doen ze een rode saus met crutons. Vind het moeilijk om te beschrijven hoe het precies smaakte omdat het veel verschilende smaken had. Super lekker!! Een ander delicatesse is White Rose (de vietnamese naam weet ik niet). Het is een voorgerecht, dumplings met garnalen in een krokante laag en saus gemaakt van visolie, knoflook en rode pepers.

Toen ik voor het eerste keer banh beo proefde ontmoette ik een aantal Amerikanen op straat, die ik de volgende dag ook weer tegen kwam. Ook Rita was daarbij, zij kwam uit Londen. Met haar ben ik een paar dagen op stap geweest.

Op de laatste dag in Hoi An ben ik op photo tour gegaan. Om 4.45 am werd ik opgehaald. Na een klein stukje rijden krijgen we uitleg over het maken van foto's en goed compositie. Etienne is een frans man en beroepsfotograaf die al jaren in Vietnam woont. We gingen met een ferry naar een visserdorpje. We hadden een prachtige zonsopgang. Daarna hebben we 1 uur in het dorp rondgelopen. De vissersboten kwamen net terug van een nacht vissen. Het was een drukte van jewelste en erg gaaf om te zien. Super mooie foto's kunnen maken en heb ook weer veel geleerd. Na ontbijt, rond 8 uur namen we de boot weer terug om vervolgens met de fiets terug te gaan naar Hoi An. Ik vond het een super geslaagde tour. Ik moest nog best opschieten, ik moest snel terug naar mijn hotel om te douchen en uit te checken. Om vervolgens samen met Rita en nog iemand naar een kookles te gaan. Daar leerde we hoe we Papaya salade, springrolss, vis in Amok in bananenbladeren en fried rice maakte. Allemaal erg lekker.

Daarna vertrokken we naar Nha trang. Het was een nachtbus en het was weer aardig oncomfortabel maar met een slaappilletje best te doen.

www.hoianphototour.com

Nha Trang

Om 5 uur s'ochtends kwam ik aan in Nha Trang. Opzoek naar de backpakers hostel, ik kon nog lang niet inchecken maar kon wel mijn tas achterlaten. Ik was nog steeds ernstig moe en ben naar het strand gelopen om daar vervolgens in slaap te vallen. Nha Trang is een stad aan het strand en dat is het eigenlijk. Het is voor backpackers ideaal. Strand en veel bars. Op de eerste dag hadden we al snel een groepje gevormd met Rita, Donja, Charlotte en Josie. Met een taxi gingen we naar een spa waar we eerst 15 min in een modderbad moesten zitten, daarna douchen, dan onder de douche met hydrostralen en dan weer 15 min in een mineraalwaterbad zitten om vervolgens onder een (door mensen gemaakte) waterval te staan en in het zwembad te plonsen. Al met al een relaxte dag.

De dag erna gingen we op een zogenaamde booze cruise. Ik heb ze tot nu toe vermeden maar ik heb eruit eindelijk maar aan toegegeven. Je moet alles 1 keer hebben geprobeerd toch?! Voor weinig geld heb je een dagtrip met de boot. Eerst werden we naar een Aquarium gebracht maar daar ben ik niet naar binnen gegaan. Daarna gingen we naar een snorkel locatie. Best mooi maar uitkijken geblazen met de zeeegels en scherpe rotsen. Ik was niet de enige die me openhaalde aan een rots. Terug op de boot kregen we een uitgebreide lunch. De hoogtepunt van de cruise was toch wel het optreden van de crew. Sommige van hun konden wel aardig spelen maar de rest was hopeloos en klonk het zingen vooral erg vals. Maar dat was meestal ook wel de bedoeling. De eerste artiest was een man gekleed als een vrouw inclusief oorbellen en kokosnotenbh. Ook werd er regelmatig iemand uit het plubliek getrokken om wat te zingen. Beste optreden was van een van de medewerkers van het hostel die luid lets twist again zong. Daarna was de floating bar geopend. Letterlijk iemand in een grote drijvend ring waar je naar toe moest zwemmen om drankjes te halen. Onderweg terug gingen we nog naar het een island waar we op het strand konden liggen. Daarna was het terug naar het hostel.

Het is best leuk uitgaan hier s'avonds, er zijn een paar gezellige bars: Red Apple en de Why not bar daar waren we toch wel het meest.

Dalat

Met een mini van gingen we naar Dalat. Halverwege begon het al flink kouder te worden. Aangekomen regende het ook nog eens. Dus jas maar weer uit de tas gehaald. Dalat ligt in de bergen en is een typisch bergstadje, je loopt constant omhoog en omlaag. Dalat is voor de Vietnamese de Honeymoon stad. Het is zeker een romantisch stadje, goed onderhouden, overal bloembedden/parken, Zwanenbootjes op het meer en tandems. In de omgeving kan je heel veel wandelen door de natuur en naar watervallen. Ik heb geen van beide gedaan want het weer was niet top. Ik had maar 1 hele dag in Dalat en ik de stad maar verkend. Ik ben als eerst naar het Crazy house gelopen. Een rijke architect heeft een soort alice in wonderland huis gebouwd. Het is al jaren open voor het plubliek maar er word nog steeds flink gebouwd. Het dient ook als hotel en alle kamers hebben een thema. Ik voelde me net een klein kind weer, heerlijk verdwalen door de kleine gangen, verstopte kamers en rare trappen.

Na het Crazy house ben ik richting het Boa Dai paleis gelopen. Niet spectaculair. Het is een vrij modern paleis en er was zowel niks in het Engels uit gelegd. Daarna nog naar de markt gelopen. Af en toe regende het flink.

Augustus 2012

Mui ne

Mui ne was voor mij even helemaal niks doen. Ik had een resort (10dollar per nacht) dat op het strand stond en binnen 10 stappen lag ik in het zwembad en nog 10 meer en je was op het strand. Mui ne is niet zoals Nha Trang om leuk door heen te lopen. Mui Ne is een lange straat en alles ligt ver uit elkaar.

Ik had een ochtend tour geboekt om naar de zandduinen te gaan. Ernstig vroeg opgestaan, 4 am. Helaas regende het pijpenstelen dus besloten we om niet te gaan. Maar terug naar bed gegaan en bij het zwembad gelegen. Later om 14.00 werd er op mijn deur geklopt of ik nu niet mee wou met de tour. Na wat geregel en de drie Chinezen hebben overgehaald konden we gaan. Met een jeep gingen we op pad. Ik, drie Chinezen en een Canadees. We gingen als eerst naar de Fairy Stream. Een beekje waar je met je blote voeten door heen loopt. Om je heen waren grote witte rotsen en de rode zandduinen. Met het gele/bruine zand en water was het een mooie kleur combinatie. Daarna gingen we naar een stuk strand waar vissers net thee aan het drinken. Ik kreeg ook wat thee aangeboden. Daarna besloot ik om in de achterbak van de jeep te gaan zitten. We reden een heel stuk naar de Witte zandduinen. Ik had bijna het gevoel dat we in de Sahara waren, enorm veel zand. Het waaide ook wat dus binnen de kortse keren zat het echt overal. Het was helaas wel wat aan de drukke kant. En waar er toeristen zijn valt geld te verdienen. Je kon sleetjes huren voor 5 dollar om van de duinen of te glijden of met een herrie Quadbike rondcrossen. We zijn een stukje verder gelopen hadden daar minder last van de herrie. Op de terug weg gingen we nog langs andere zanduinen om daar de zonsondergang te bekijken. Helaas zagen we niks vanwege de wolken. Terug in het hotel ben ik direct in het zwembad gesprongen om al het zand van me af te wassen. De twee Chinezen waren daar ook. Ik heb nog 1 van de Chinezen geprobeerd te leren te zwemmen.

Ik ben in totaal vier dagen daar geweest en vooral het rustig aan gedaan. Ik heb ook nog surfles gehad. Helaas waren de golven erg hoog voor een beginner. Dat betekende veel water binnenkrijgen en constant buiten adem zijn. Alleen al door de golven heen komen om op een goede plek te komen was al vermoeiend. Ik dreef ook constant af en kreeg een keer mijn surfboard tegen mijn hoofd. Mijn instructeur was wel erg vriendelijk maar had weinig geduld met me. Ik was niet zo snelle leerling. Ik kreeg het voor elkaar om 1 keer een paar seconde op mijn board te staan. Ik had een les van 3 uur geboekt maar na 1 1/2 uur was ik bekaf en besloot ik om maar terug te gaan.

Saigon (Ho Chi Minh City)

In Saigon had ik eerlijk gezegd vrij weinig zin om dingen te ondernemen. Ik werd door Joey (Australier) die in ik in de dorm had ontmoet s'avonds op sleeptouw genomen. We gingen met een grote groep. Ook Emma en Floor waren daar, die had ik ontmoet in de bus naar Saigon. Ik had ontzettend honger, maar we gingen eerst naar een straatbar om goedkoop wat te drinken. Daarna liepen we meer dan een half uur naar een restaurant. een van de jongens wist wel een goede. Helaas was het ook wat aan de dure kant.

De eerste dag ben ik richting het paleis gelopen. Het was een modern paleijs met vier verdiepingen. Daarna ben ik naar het War Remnats museum geweest en dat was super indrukwekkend. War Remnant museum over de oorlog in Vietnam. Het heeft een grote colectie aan foto's maar ook een verzameling bommen en wapens. De beroemde foto met het meisje dat verbrand is door Napalm bom en door de straat rent, kent iedereen wel. Maar de indrukwekkendste foto vond ik die van een Amerikaanse soldaat die het overblijfsel van een Vietnamees vast houd. Het enige wat er echt van over is was zijn hoofd en wat van zijn rug. Ook was er een hele verdieping gewijd aan slachtoffers en de gevolgen van Agent Orange. Agent Orange slachtoffers zijn er nog steeds en je ziet ze ook in Ho Chi Minh city.

De volgende dag ging is samen met Joe (een Amerikaan) op een tour. We bezochten als eerst een werkplaats waar mensen die gehandicapt zijn door de gevolgen van Agent Orange werken. Ze maakte echt werkelijkwaar de prachtigste dingen. Ik had er graag langer gebleven om toch misschien wel een schilderij te kopen en het dan naar huis te sturen. Helaas had ik weinig tijd en heb ik toch maar besloten om het niet te doen.

Tweede stop was de Cao Dai tempel. Het Cao Dai geloof is een mix van verschillende godsdiensten. Hun drie heilige zijn een Chinese revolutie leider, een franse dichter en Vietnamese dichter. Ze bidden richting een beeld met een groot oog. Hun tempel is zeer kleurrijk in baby roze en blauw en rijkelijk versierd met draken. Iedereen draagt witte gewaden. Mensen met kleuren op hun gewaden of een ander gekleurd gewaad zijn nonnen en monniken

Als laatste gingen we naar de Cu Chi tunnels. Na het bekijken van een ernstig propaganda film over de tunnels en de oorlog in Vietnam (voorbeeld van een zin in de film: de Amerikanen bombardeerde zelf de eenden, ??????), gingen we richting de jungle. De ingangen van de tunnels zijn goed verstopt. De ingang was erg smal en claustrofobisch. We mochten allemaal proberen om er in te gaan. Daarna kregen we uitleg en zagen we hoe de verschillende soorten vallen werkte. Er waren ook loop graven en je kon er schieten met een geweer. Dit vond ik een beter jammer, aangezien je in een gebied loopt waar verschrikkelijke dingen zijn gebeurd en dan hoor je constant op de achtergrond een geweer af gaan. Als laatst mocht je door een stuk tunnel gaan. Het was 100 meter, ik heb hem tot 40 meter gehaald. Ik was al snel buiten adem omdat de lucht heel anders was, het was stikken donker en de tunnels zijn duidelijk niet gemaakt voor lange mensen. Ook bekeken we een termieten nest, alleen was deze nep en diende die als ventilatie gat voor de tunnels.

Cambodja!!!

Phnom Penh

Bus van Saigon naar Phnom Penh, ging snel, zelfs het oversteken van de grens was zo gedaan. Net voorbij de grens in Cambodja waren enorm veel grote casino's. Net Las Vegas.

Ben een tijdje gebleven in Phnom Penh. De eerste avond met Josie en Charlotte en met andere naar de Night market geweest voor avondeten. Eten is best goed. Een Amerikaan heeft daar een fruitshake stand, echt de beste shakes ooit. Als je al je eten hebt verzameld ga je vervolgens in het midden van het plein op matten op de grond zitten.

De volgende dag ben ik met vier andere naar de Killing Fields of Choeng Ek geweest. We kregen een audio tour mee, die alles heel goed uitlegde. Hier werd iedereen heen gebracht die in S 21 prison zaten. Er waren een hoop massagraven, van 400 mensen in een graf tot een graf waar alleen vrouwen en kinderen (naakt) in waren gegooid. Er was een boom, The Killing tree, waar kleine kinderen dood tegen werden geslagen. Tijdens het moorden werden door luidspeakers liederen gespeeld om het schreeuwen te overstemmen. Ook werden kelen door gesneden met scherpe stukken van een stam van een boom. Mensen werden niet doodgeschoten want dat zou zonde zijn van de kogels. Mensen werden op allerlei andere manieren gemarteld en vermoord. Meer dan 17.000 mensen zijn hier naar toe gebracht en vermoord. Het meest verschrikkelijke vond ik dat je letterlijk over kleding of botten van de slachtoffers loopt. Elke 3 maanden worden botten en kleding die naar boven zijn gekomen opgeruimd door een speciaal team. Op de audio tour waren ook verhalen van mensen die de verschrikkelijk daden van de Khmer rouge hebben overleefd. De Khmerr rouge onder leiding van Pol Pot’s regeerde van 1975 to 1979. In het midden staat de Memorial Stupa waar meer dan 8000 schedels gesorteerd op leeftijd en sekse achter glas liggen. Ze hebben meer dan 8985 lichamen gevonden, ze hebben besloten om de rest van de graven met rust te laten. Ik vond het echt verschrikkelijk om daar rond te lopen, tranen in mijn ogen. Het was ook bijzonder, dat toen ik om me heen keek en luisterde dat iedereen die daar liep zo emotioneel was en het kompleet stil was op het hele terrein.

Moet je nagaan dat dit maar 1 van de Killing Fields is, er zijn er vele in Cambodja.

S-21 Tuol Slueng (Security prison 21)

Dit is de gevangenis waar mensen vastzaten voordat ze naar de Killing Fields werden gebracht. S-21 was vroeger een school en later de grootste martel gevangenis in het land. Toen de Khmerr rouge de macht over nam werden alle grote steden geëvacueerd. Iedereen moest op het platteland werken. Van s ochtend vroeg tot s’avonds laat, met maar twee kleine maaltijden per dag. Veel mensen sterfte van uitputting en uitdroging. Als je slim was, een doktor of leraar werd je direct naar de gevangenis gebracht. Pol Pot was verschrikkelijk bang dat iemand het tegen hem zou opnemen of dat iemand heb bedroog. Hij vermoorde ook regelmatig zijn eigen mensen of iemand van zijn familie. De Khmer rouge hielden alles erg goed bij. Elke gevangene werd gefotografeerd bij binnenkomst. Elke gevangene werd net zo lang gemarteld tot dat ze een valse verklaring af legde. De helft van de verklaring was de waarheid (waar ze geboren waren, familie, school ect) en als laatste gedeelte van de brief is de verklaring van hun misdaad. Dat ze voor de CSI werkte werd regelmatig gebruikt. Er zijn hier ook een paar internationele mensen gemarteld en vermoord. 7 mensen hebben het overleefd, alleen maar op dat ze taltenten hadden die voor de Khmer rouge genoeg waren om ze te laten leven.

De oude school hangt vol met foto’s van mensen inclusief foto’s na de martelingen. Verder kan je ook de kleine cellen zien en sommige marteltuigen. Als ik nu elke keer een school zie, moet ik hier aan denken en vraag ik me af wat hier is gebeurd. Elk persoon in Cambodja heeft te minste 1 iemand uit de familie verloren. Het feit dat er zoveel mensen vermoord zijn en door honger/dorst zijn overleden is verschrikkelijk. Meer dan 40 % van de bevolking.........

Na zo’n depressieve dag moest ik wel weer even bijkomen. Later ontmoette ik David (Amerikaan) waar ik samen mee uit eten ben geweest.

Sihanoukville

Stad aan het strand, ik zat twee nachten in het backpackers gedeelte: Monkey Republic leuke bar en hostel. Mijn eten werd net naar op tafel gezet toen ik buiten Josie en Charlotte zag lopen. Ik rende naar buiten, de serveerster keek me wat vreemd aan maar ik riep nog naar haar dat ik zo terug zal zijn. Samen met Josie en Charlotte gegeten toen ik opeens zag dat David binnen kwam. Josie en Charlotte vertelde me dat ze werk hadden gevonden op een eiland en haaalde mij over om daar ook naar toe te gaan. David en ik boekte onze ferry tickets en spraken de volgende dag af. Ik vond het toch niet veel aan in Sihanoukville, te toeristisch en het strand was volgebouwd met bars en restaurants.

Kho Rong Island

De twee uur durende bootrit was echt een verschrikking. De golven waar super hoog en mijn maag was het daar niet mee eens. Ik ben aan de achterkant gaan zitten en mijn voeten in het water. De golven waren zo hoog dat de helft van de tijd mijn voeten hoog boven het water waren en de andere helft, tot aan mijn knieën in het water.Op het eiland aangekomen ging David, die zich een heel stuk beter voelde dan ik, maar opzoek naar accomodatie en ben ik aan de eerste den beste picknicktafel gaan zitten. Voor 6 dollar per nacht vonden we onderdak bij Seaview.

Het is een super mooi eiland, stuk rustiger, geen vervelende tuktuk drivers of andere mensen die constant je iets willen aan bieden voor veel geld. Het is een mooi strand met een paar guesthouses en bars die op het strand staan. Dit is de eerste keer dat ik zo lang op een plek ben gebleven, 6 nachten. Het was erg relaxed en weinig te doen. Er was geen elektriciteit, de generators werkte tussen 4 en 10 uur of soms gewoon niet. Sinds een week was er ook Wifi op het eiland, ik ontdekte dat pas op een van de laatste dagen. Douchen zijn koud, hygiëne is een woord die ze niet kennen en alle huizen zijn gemaakt van planken die niet goed op elkaar sluiten. Dus lekkage in je kamer is geen uitzondering en je buren zien omkleden in de kamer naast je is ook normaal......

Op het eiland zijn enorm veel honden en vooral veel pupies en die schijten overal. En aangezien ik mijn slippers op dag 1 ergens uit heb gedaan en niet meer de lokatie ervan wist ;) liep ik op dag 2 al in de shit! Scheelt weer dat de zee dichtbij is en je daar kan af spoelen.

Ook de kinderen zijn gewend om overal hun broek naar beneden te trekken en hun behoeftes te doen.

Eerste hele dag alleen maar regen. Ik liep in de ochtend een stuk verder dan waar alle bungalows en hostels zijn. Ik moest er stuk door de jungle voor lopen. Ik deed er ongeveer een half uur over. Kwam op een super mooi strand aan, helaas begon het te plenzen en was ik binnen een minuut zeiknat.

Toch nog wel een paar dagen goed weer gehad. Heerlijk op het strand kunnen liggen of in Coco’s om te socializen. Charlotte, Josie, David en Emma waren ook het eiland en later kwam ik nog een paar bekende tegen.

Kampot

Ik werd wakker op het eiland van de hevige onweer. Naar snel mijn spullen te hebben gepakt want ik was te laat en had door mijn wekker heen geslapen., heb ik eerst maar een sprintje getrokken naar Coco's om te vragen of de boot nog wel vertrok vanwege het weer. Ik was in dat kleine stukje echt al zeiknat. De boot vertrok nog dus met de spullen door de regen. Ik had weinig hoop dat dit een rustige bootrit zou worden. Maar het viel ontzettend mee, ondanks de regenen waren er nauwelijks golven. Terug in Sihanoukville moesten we (ik, Perrie en Emma) uitzoeken wanneer de bus naar Kampot ging. Helaas bleken er alleen bussen te gaan in de morgen.

Nou we ons toch niet hoefde te haasten zijn we maar in de Monkey Rupublic gaan lunchen en rustig nadenken hoe nu verder.... Na 5 min hadden we bedacht om voor 30 dollar een taxi te huren die ons naar Kampot kon brengen. Het was maar 1 1/2 rijden maar over een van de slechtste wegen die ik tot nu toe heb meegemaakt. Helemaal door elkaar geschud kwamen we in Kampot aan. We hadden niks geboekt dus zijn maar ergens uit gestapt. Eerste beste hotel in gelopen, die had veel te dure kamers maar de eigenaar was erg vriendelijk en wees ons de weg. Na 10 min te hebben gelopen kwamen we in een straat met veel hostels.

Onze keus viel op The Magic Sponge. De eigneaar zag ons op straat staan en kwam naar ons toe. We waren snel verkocht nadat we de pooltafel en de kamer zagen. Voor 5 dollar per persoon hadden we een kamer met drie dubbel bedden, eigen badkamer en een balkon. Het had een tv kamer met veel films, een piano en gitaar die je kon gebruiken en nog beter de enige Mini golf cours in heel Cambodja. En daar mochten we gratis gebruik van maken. Kampot is een kleine stad met koloniale gebouwen. Op elke rotonde staat een groot beeld.

We gingen samen met een zeer negatief in gestelde Duits meisje op tuktuk tour. We gingen naar een grot waar we rondgeleid werden door kinderen. Ik was de enige dappere om het donkere gedeelte af te dalen. Met weinig licht was het wat glibberen.

De hele tuktuk rit was prachtig. De rijstvelden waren super mooi maar het was wel weer een hobbelige rit! We zijn nog langs een meer gereden. De derde stop bij een peperfarm, Kampot is beroemd om zijn eigen peper. En er zijn in de buurt heel veel pepperfarms. Helaas zijn er veel verdwenen vanwege de Khmer Rouge. We zijn ook nog door Kep gereden en hebben daar geluncht.

S avonds was het tijd voor heel wat pool en een mini golf kompetitie tussen mij en Perrie. Ik verloor... De tweede dag hebben we fietsen gehuurd en door Kampot gereden. We hebben erg lang in een café kaart spelletjes gespeeld.

Phnom penh tweede keer

Helemaal niks. We kwamen in de middag aan, Perrie ging richting Saigon en ik en Emma zijn na afscheid te hebben genomen naar het hostel gelopen. We zijn s avonds naar de avondmarkt gegaan om daar te eten.

Kratie

We kwamen aan in Kratie en werden echt aangevallen door mensen die aan ons een hotel wouden aanbieden. Het is laagseizoen dus veel geld verdienen ze niet op dit moment. Emma heeft 7 jaar voor een touroperator gewerkt en heeft voor haar werk veel hotels moeten inspecteren. Ze is dus behoorlijk kritisch en ik heb haar maar laten besluiten waar we gingen slapen. Het eerste hotel vond ze niks. De tweede was prima. We zijn maar twee nachten gebleven. Kratie is een kleine stad waar echt niks te doen valt, behalve dan een tuktuk te huren die je richting een bootopstap plaats brengt. Om naar de Irrawaddy dolfijnen te kijken. Ze denken dat er nog maar 70 dolfijnen over zijn en het aantal daalt flink. De boottrip duurde 2 uur over de mekgon rivier. Die enorm breed is. We waren al een half uur onderweg en hadden nog niks gezien. Uiteindelijk hebben we enorm veel dolfijnen kunnen zien. Ze zijn super snel en moeilijk te fotograferen.

Phnom Penh derde keer

Weer terug naar Phnom Penh voor 1 nacht. We hadden dit keer een minibus met weer briljante entertainment. Het begon met Engelse muziek en boybands inclusief videos van Blue en boybands die ik al lang weer vergeten was zoals A1. Daarna heb ik volgens mij de hele verzameling van Michael Jackson video's gezien en daarna ging het over in een na gesynchroniseerde Hongkong komedie superhelden film.

Favio (uit Argentinië) waar mee ik twee zomers in Amerika mee heb gewerkt was ook op reis en zou ik in hier ontmoeten. Helaas kwam ik net te laat aan en was hij al vertrokken.

In Phnom Penh hebben we lang in het hostel gechild. Het regende pijpenstelen en ook binnen werd het aardig nat. Op verschillende plaatsen lekte het dak of de muur. In het begin maar een paar bedden verplaatst en het aan de receptie gemeld.

Het enige wat we nog gedaan hebben was een bij de Blue pumpkin, een restaurant gespecialiseerd in ijs en taarten, ons vol gegeten. En daarna voor 7 dollar een uur een massage gehad

Battambang

De eerste dag zijn ik en Emma weer op een countryside tour gegaan. We hadden een vriendelijke tuktuk rijder, die aardig goed Engels sprak. Als eerst reden we naar het oude station waarvan daan de bamboe trein(tjes) vertrekken. De bamboe trein is drie bij anderhalf meter groot. Het gaat over een treinspoor waar ook de gewone trein op rijd. Het is een enorm oud spoor, erg hobbelig. Het spoor word binnenkort vernieuwd en dan zal helaas ook de bamboo trein verdwijnen. Het makkelijke van zijn bambootrein is dat je ze makkelijk in en uit elkaar zet. dus als je een tegenligger krijgt of de grote trein komt eraan, dan stop je, spring je eraf en word hij in drie stappen uit elkaar gehaald. De algemene regel is dat de kar waar het minste mensen opzitten af moet stappen. We kwamen ook een tegenligger tegen en omdat wij er maar met zijn tweeen opzaten (+ bestuurder) moesten we afstappen en de trein van het spoor halen. Ik moet zeggen dat het best een apparte en enge evaring is. De trein rijd maar 20 km/u (gokje) maar het gaat best snel op zijn hobbelige rails.

Daarna reden we naar de killing cave (Phnom Sampeou) waar we per scooter naar de top werden gereden. In de Killing Cave zijn 10.000 mensen en kinderen naar beneden werden gegooigd door de khmer rouge. Ook werden er mensen geblindoekt en moesten ze rond lopen net zo lang tot dat ze in de grot vielen. De mensen waren te bang om hun blinddoek af te doen. Toch wel weer een raar gevoel om daar te staan.

Verder was er ook een mooi uitzicht punt waar we een lange tijd met onze tuktukbestuurder zitten kletsen.

We zijn ook naar een wijnboederij geweest. Opzich niet bijzonder. Emma heeft daar de lokale wijn geprobeerd. Ook hadden ze druivensap en ginger/honey sap, die ik wel lekker vond, Ook hier hebben we uit gebreid over van alles geklets. Het ging vooral over het hoeveel geld we verdienen en het verschil tussen Cambodja en Europa kwa kosten is.

Banan Temple was een voorproefje voor de tempels van Angkor. Het was een beste klim omhoog vooral omdat het zo verschrikkelijk warm was. Maar het was zeker wel mooi.

Onderweg terug begon het pijpenstelen te regenen. Onze chauffeur moest onderweg ergens een poncho kopen. Wij zaten droog in de tuktuk. Ik had gevraagd of de chauffeur mij naar een verkoper met lokaal eten kon brengen. Ik had specifiek naar spinnen gevraagd. Aangekomen bij een van zijn vrienden bleek dat de gefrituurde spinnen uitverkocht waren. Hij had nog wel een verzameling andere insecten. De kever probeerde ik als eerst, ik vond het te hard en niet ergens naar smaken. De tweede die ik probeerde was een krekel en dat smaakte prima. Het lekkerste vond ik toch wel de sprinkhaan en een ander soort vliegend insect. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht het lekker te vinden maar ik wou het een keer geprobeerd te hebben. Ik vond het zo lekker dat ik er een paar van heb gegeten. Emma vond het verschrikkelijk. Ze heeft niks geproefd maar stond al bijna te kokhalzen toen ik aan het eten was.

S avonds zijn we naar het lokale circus gegaan, Phare Ponleu Selpak.

Het was opzich goed en Emma vond het fantastisch. Zij was nog nooit eerder naar het circus geweest. Ik vond het wat minder omdat ik al veel heb gezien en nou eenmaal wat kritscher kijk. Ik vond dat er veel fouten werden gemaakt en soms ging het ook maar net goed. Bv bij een sprong bijna op een lamp terecht komen enz.

Tweede dag heb ik voor het eerst in lange tijd kunnen uitslapen. Ik werd om 9.30 wakker en daarna nog lang in bed gelegen. Na het ontbijt gingen we op pad, het was ondertussen al na twaalven en veels te warm. We hebben een tijdje door de stad gelopen maar veel valt er niet echt te zien.

Daarna terug naar het hotel op het dakterras gezeten waar we samen met een aantal andere reizigers genoten van de koele wind en blauwe kaas op crackers mmmm.

Dat was hem weer!!! xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Manderin Cafe in Hue, daar zit ik nu. Zo net een hamburger naar binnen gewerkt en moet eerlijk zeggen smaakte niet verkeerd. En ik sta op het punt om gefrituurde bananen met ijs en chocoladesaus te bestellen. Soms moet je het er maar van nemen ook al reis je op budget. Ook al gaat het hier maar om 5 euro in totaal. Vandaag toch weinig geld uit gegeven omdat ik niks anders heb gedaan dan in dit cafe te hebben ontbeten, avond eten gegeten en in mijn bed te liggen. Slaapbussen, al zijn ze nog best comfortabel de bedden in de bus, door het heen en weer gewiebel krijg je toch weinig slaap. Ja het spaart zeker geld om s'nachts te reizen maar daardoor heb ik vandaag zeer weinig kunnen doen. Ach wat maakt het ook uit, ik was toch van plan om een van de komende dagen helemaal niks te doen.

Ik ben nu dus in Vietnam. Prachtig land en ik heb al veel mooie dingen gezien en beleefd, maar laat me even beginnen over hoe verschrikkelijk onbeleefd de Vietnamese zijn. Dan hebben we dat maar gehad. De regel klant is koning die bestaat hier niet. Zij hebben altijd gelijk, ook al is de rekening 200.000 (ongeveer 8 euro) meer dan het eigenlijk was. Je moet je zelf echt laten horen anders lopen ze over je heen. Hoe vaak ik al niet een argument wisseling heb gehad is belachelijk. Voorbeeld. Ik deelde samen met iemand een kamer en voor al het eten was al betaald. Wij komen in het restaurant worden naar onze tafel geleid. Zitten we te eten word er gevraagd (zonder sorry) of we ergens anders kunnen zitten. Ik zei daarna moeten we dan al onze borden meenemen en we zijn zo klaar. En ja meneer begon te schreeuwen. Het hele restaurant keek toe. Maar zo gaat het echt overal, in de winkel, op straat of in hotels. Ook is de hoop diefstal gaande. Zo proberen ze op stations altijd je tassen over te nemen, dat gaat niet rustig. Zo heb ik bijna nog geen enkele reiziger ontmoet die nog niet bestolen is. En verdwijnen er op mysterieuze wijze dingen uit op slotte privé kamers, waar dan niemand in het hotel iets van af weet. Ik loop dus alle dagen met al mijn belangrijke spullen op mijn rug. En das geen pretje als je een grote laptop meesjouwt de berg op, met 35 graden. Dan heb je ook nog al het geduw en getrek werk. Zo lopen echt regelrecht door je heen als je niet opzij duik. Ook trekken ze gelijk aan je als er gezegd word opzij te gaan zonder te wachten of je dit ook doet.

En dan het laatste ze willen allemaal geld van je. Ze bieden je hulp aan en vragen daarna direct om geld. Ook al vraag je niet om ze wezen je de weg en vragen dan om tip. Ook met alles worden er souvenirs verkocht en zijn ze ernstig teleurgesteld of kwaad dat je niks koopt.

Goed genoeg geklaagd over de Vietnamese nu iets meer over wat ik gedaan heb en hoe mooi het land eigenlijk is.

Luang Prabang

Na Phonsavan ging ik weer terug naar Luang Prabang. Daar heb ik heerlijk een paar dagen gerelaxt en meer kleine dingen ondernomen. Ik heb me goed vermaakt op de ochtend markt waar ik veel foto's heb kunnen maken. Ook daar wat eten uit geprobeerd waaronder een heerlijke ronde rijstkoeken in een groene spicy dip. Het leukste van Luang Prabang is de relaxte sfeer die er hangt. Je ontmoet zoveel reizigers waar je vervolgens dan mee rond hangt een paar dagen.

Utopia is een van de plekke waar je s avonds wilt zijn. Utopia word tegenwoordig gerund door een Canadian. Die ik elke avond wel even sprak en op de laatste avond gratis shotjes ging uit delen aan iedereen waar ik mee was..... eehh doe maar 14 shotjes. haha Juist op die avond waren we met enorm veel. Ook de bowlingbaan is populair omdat dat de enige plek is die open is na 11 uur s avonds. Op de laatste avond was het enorm druk en stikte het van te dronken mensen. Wat soms wat gevaarlijke situaties opleverde met bowling ballen die niet recht over hun eigen baan meer gingen maar gewoon drie banen verderop belande. Ik van LP naar Hanoi gevlogen.

Hanoi

Wat een hectische stad, ik kon er maar niet aan wennen. Oversteken is een ramp, er zijn zoveel brommers. Ik ben er maar 1 dag echt geweest. Ik heb de hele dag rond gelopen en verschillende dingen gezien. Hanoi heeft een meer dat in het midden ligt, het Haom Kaem meer. Ik ben naar het History museum geweest, waar ze heel veel dingen uit de prehistorie hadden maar helaas weinig over de wat recentere geschiedenis van Vietnam.

Ik belande bij een tour operator waar ik een twee daagse tour naar Halong bay en een vier daagse tocht naar Sapa boekten. Vlak nadat ik geboekt had kwam Leon binnen lopen, en heeft na wat vragen dezelfde Halong bay tour geboekt. Omdat wij nu een kamer deelde kreeg ik 20 dollar terug. Leon heeft nog nooit eerder gereisd en het was aan hem te zien dat hij onervaren en nerveus was. We zijn samen ook naar het beroemde Water puppet show geweest. Dat bestaat alleen hier. Het is een poppenshow voor kinderen bedoeld maar alles speelt zich in het water af. De poppenspelers staan dus ook in het water, tot aan het einde zie je ze niet overigs. Vond het wel bijzonder om een keer te zien.

Halong Bay/Cat Ba Island

Dit was zo'n tour waar van alles bij mis ging, helaas. Een chaffeur die erg langzaam reed en daarna ruzie zocht met onze tourleider, hotels niet geregeld ect. Maar goed Halong bay was erg mooi maar zo toeristisch. We bezochten ook de Suprise cave, super grote grot maar je liep daar dus in rijen zo druk was het. Het kayaken stelde weinig voor, het was maar voor een half uurtje. Ik belande met een 10 jarig Nederlands jongetje in een kayak. Hij had het nog nooit eerder gedaan dus we zijn ook niet ver weg geweest. Tipop island was mooi. Daar eerst de berg beklommen voor een fantastich uitzicht. Onderweg naar beneden kwam ik de crew van Vietnam's Next Topmodel tegen, ze waren de bay aan het filmen. Daarna heerlijk gezwommen, het water was wat aan de warme kant. Maar wat een mooie omgeving. S avonds sliepen we op de boot. Het eten was trouwens ook fantastisch op de boot. De volgende dag vertrokken we naar Cat Ba Island, ik vond er vrij weinig aan. Te druk, constante busladingen toeristen die werden gedropt.

Sapa

Ik kwam eind van de middag terug van mijn Halong bay tour maar werd bijna gelijk op de trein gezet richting Sapa.

Eingelijk moet ik het niet alleen over Sapa hebben. Het is in de omgeving van Sapa in het Fansipan gebergte. We hebben hier drie dagen gewandeld. Op de eerste dag gingen we naar Cat Ca dorp. Onze gids is ook iemand van de lokale H'mong stam. We hadden een leuke groep maar ik trok al snel meer naar Minna toe. Haar ouders komen uit Vietnam maar ze zelf komt uit California. De eerste dag sliepen we in het hotel. De tweede ochtend moesten we uitchecken en gingen we met onze kleine rugzak op pad. De hele dag hebben we gelopen maar was het vooral naar beneden lopen. Er liepen een hoop lokals mee om je te helpen of om souveniers aan je te verkopen. Gaf je ze te weinig aandacht dropen ze vanzelf af. We verbleven in een Homestay in een klein dorpje dat vlak bij de rivier lag. In het dorp was 1 bar gerund door een lokaal iemand en een Nederlander. Heerlijk daar genoten van een wel verdiende baileys shake.

De laatste dag regende het de hele dag. Daar hadden een hoop mensen niet op gerekend en waren daar niet echt blij mee. Weinig mensen hadden goede schoenen aan. Het was zelfs met mijn bergschoenen nog steeds goed glibberen. Minna en ik vonden het fantastisch en genoten van de mooie wandeling en het avontuur. Terwijl de rest niet eens om hun een keken, bleven wij maar foto’s maken. Na drie uur geglibberd te hebben werden we opgehaald om weer naar het hotel te gaan om daar te douchen voordat we weer met de nachttrein naar Hanoi vertrokken.

Hanoi

Om 6 uur s ochtends kwam ik aan in Hanoi. Ik had al een hostel uitgezocht en vond snel een taxi die niet te veel vroeg. In het hostel zat Minna achter een computer. Zij zou die dag nog naar Halong bay gaan voor een dag tour. Ik heb tot 14.00 in het hostel gechild voordat ik kon inchecken daarna ook vrij weinig gedaan. Toen Minna terug was gingen we op zoek naar avond eten. Vandaag aten we op straat. Eerst een noedelsoep met tofu en daarna even verderop Vietnamese toetjes. Ik had bananen in kokosmelk en iets jellyachtig. Vond het niet zo maar eens moet je alles geprobeerd hebben.

De volgende stonden we vroeg op want we gingen naar het Ho Ci Mnh mausoleum, en die is maar 3 uur per dag open. Het was gratis om binnen te komen. Het viel mee met de drukte maar je loopt (wel door) konstant in rijen. Ook werd je door de bewaking langs het lichaam van Ho Chi Minh geduwd.

Daarna zijn echt in een paar cirkels gelopen, konden niet goed de weg vinden daar. We zijn nog langs de vlagtoren gelopen door naar de temple of Litarture. Daarna een motorbike, met zijn drieen op een, naar de enige supermarkt in Hanoi, waar we vervolgens met onze snacks bij het meer hebben gezeten. S’avonds vertrok ik naar Ninh Binh dat was maar twee uurtjes rijden.

Ninh Binh

In Ninh Binh is er zelf niet zoveel te beleven maar er zijn een hoop mooie dingen in de omgeving. Ik werd door de vader van de eigenaar de hele dag op een motorbike rondgereden voor 10 dollar. om 8 uur s’ochtends zat ik al in de roeiboot om door Tam Coc te varen. Dit kan alleen maar met roeiboot, het is erg ondiep en we gingen geregeld door lage grotten. Ik had twee roeiers vader en dochter. Vader roeide met zijn voeten. Ze waren vriendelijk maar wouden een beetje te graag geld van mij. Tam Coc was super mooi, Halong bay maar dan op het land/rivier. vanaf de rivier was er op een berg een draak te zien, waar ik later ook naar toe ben geklomen voor een mooi uitzicht. Verder ben ik nog naar Thail vi temple, Huo Lu acient capital, Hang Mue(berg van de draak en grot) geweest en hebben we een rondje door Ninh Binh gereden.

Nu ben ik dus in Hue en ga ik morgen wat sightseeing doen.

k ben ook erg benieuwd naar jullie vakantie verhalen/plannen. Vind het leuk om ook wat meer van jullie te horen... via de mail of via de site.

groetjes Lizzy

Reizen is niet altijd leuk en ontspannen. Het kan ook zwaar, leerzaam of eng zijn. Om maar een paar dingen te noemen. Ik heb van mijn tijd in Laos erg genoten en het is een van mijn favoriete landen waar ik ooit ben geweest. Ik heb in dit land enorm veel geleerd, dingen van mezelf maar ook praktische dingen.

Dus wil je meer weten over de dingen die ik geleerd heb lees vooral verder om alles te lezen of kies 1 van de onderwerpen uit deze lijst.

• Hoe maak je van olifanten poep papier?
• Hoe groeit rijst en hoe word het gemaakt......de 14 stappen
• Met de drie ingrediënten: Varkenspoep, stro en bladeren maken we....
• Laos les en engelse les
• Traditoneel weven Loas style
• Fruitshakes
• Geschiedenis les:The secret war en bommen opruimen

Hoe maak je van olfianten poep, papier??

Tijdens mijn 1 dag mahout elephant training in Lampang (Thailand) leerde van alles over de olifant. Hoe je een olifant moet voeren, wassen en we leerde commando's. zoals vooruit: Bai en Ben: rechts of links afslaan. Maar het leerzaamste was toch hoe je van olifanten poep papier maakt. En zeg nou zelf wie heeft er nooit met poep willen spelen, haha Ik dacht wat een heerlijke sensopatische activiteit, waardoor ik gelijk aan mijn werk moest denken. Misschien moeten ze dat ook gaan doen, en kunnen ze het gemaakte papier verkopen om vervolgen met het geld iets leuks te doen!! Ik denk dat een aantal cliënten het wel erg leuk vinden al weet ik niet wat het personeel er van denkt.

De olifanten poep word eerst gereinigd, gekookt en gedesinfecteerd voordat je pas echt kan beginnen. Olifanten poep of Dung is zeer geschikt voor het maken van papier omdat de olifant goed gezond eten. Veel bananen, (Kokos) bladeren. De poep ziet er dan een stuk witter uit. Vorm dan een bal en gooi het in een emmer water. Laat het dan deels oplossen in het water. Gooi dan het water in een grote bak waar een zeef inligt. spreid de opgeloste met nog stukken poep over de zeef. Laat het even rusten en haal dan langzaam de zeef van een kant omhoog en laat al het water weg lopen. De poep blijft op de zeef liggen en nu moet het een tijd drogen in de zon. Als het droog is kan je het papier van de zeef verwijderen het enige wat je dan nog moet doen is met een schuurpapier de harde oneffenheden weg te halen en klaar is je papier.

Hoe groeit rijst, hoe word het gemaakt......de 14 stappen

Inleiding: Ik, Joe en Josh hadden gisteren, nadat we elkaar ontmoet hadden op straat, een excursie geboekt om naar de rijstvelden te gaan. Om 8 uur stonden we bij het boekingskantoor van Tigertrail en werden we opgehaald door Tuktuk en een gids. Die gids heeft werkelijk niks gedaan, aangezien hij er alleen maar was voor de tuktuk rit heen en terug. Ter plekke hadden we mensen die daar werken die alles uitlegde. Ik had al een tijd in mijn hoofd om naar een rijstveld te gaan en wou graag weten hoe rijst word gemaakt (traditionele manier). En niet de uncle ben rijst uit een pakje. Ik hou eigenlijk helemaal niet zo van rijst, maar hier smaakt het gewoon een stuk beter. En de mensen in Laos (en Thailand) weten wel hou ze het lekker kunnen maken. Ik vond het ook helemaal leuk dat we er dan ook waren. We hebben werkelijk van alles geleerd over rijst. Er zijn 14 stappen in het produceren van rijst. Nou eigenlijk zijn het er 13 maar omdat dat een ongeluksgetal is hebben ze er 14 van gemaakt: en dat is eten.

We waren maar met zijn vijven dus een klein groepje. Wat heerlijk de ruimte gaf om alles uit te proberen zonder lang op elkaar te moeten wachten. Het hele proces, van het zaden tot en met het oogsten duurt 3 a 4 maanden. Afhankelijk van het weer en de soort rijst. Vandaag ook het verschil geleerd tussen gekookt, gestoomd rijst en Sticky rijst. Ik dacht dat het een verschillende manier van bereiden is. Maar Sticky rijst is een ander soort rijst. In Laos word Sticky rijst het meest gegeten. Daarnaast gestoomde witte rijst en paarse rijst. Dat laatste heb ik nog niet geprobeerd.

The living land is een organisatie die zich inzet voor de lokale bevolking en het behoudt van het land en traditionele werkwijze. Het heeft naast de rijstvelden ook een organisch farm. De farm geeft lokale mensen werk en de rijst die word geteeld word deels weg gegeven aan arme families.

Voordat we aan de 14 stappen begonnen. Kregen we eerst een mooie bamboe hoed op en daarna uitleg over de verschillende middelen en werktuigen die ze gebruiken. Van vallen om vogels te vangen tot rijst manden gemaakt van bamboe. Het meeste is gemaakt van bamboe en andere natuurlijke producten. Er was iemand die van bamboe spullen aan het rijgen was. Wij maakte een vogel van bamboe. Er was ook een smid aan het werk, hij maakte verschillende messen en andere werktuigen.

De veertien stappen

Stap 1: Zaadjes scheiden

De eerste stap is om de slechte zaadjes van de goede te scheiden. Dit doen ze door een grote kom te vullen met water, daar vervolgens veel zout in te doen en daarna een ei. Als het ei begint te drijven kunnen de zaadjes er in. De goede zaadjes zinken en de slechte blijven drijven en kan je die er uit vissen. Daarna moet je de goede zaadjes goed afspoelen, omdat het zout slecht is voor de zaadjes. Je proeft simpel even de zaadjes om zeker te zijn dat alle zout ervan af is.

Stap 2: land voorbereiden

De tweede stap is om het land voor te bereiden voor de eerste keer zaaien. Ze ploegen het land, laten het onderwater lopen zodat het een lekker modderpoel word. Dan laten ze het water weer weg lopen en worden er paden gemaakt. Met je voeten schop je het modder weg zodat er een loop pad word gevormd.

Stap 3: Planten en oogsten

De derde stap is het planten van de zaadjes. Je gooit een hand vol op het nog natte land. Er mag best veel op de zelfde plek gegooid worden en het land moet goed bedekt zijn. Je mag de zaden niet te hard vast pakken maar losjes in je handen. Als je ze hard vast pakt breken de zaadjes. Dan zorg je dat je een vogelverschrikker ergens in het land plaatst. Helaas werkt dit voor de eerst paar dagen en daarna niet meer. Als de plantjes groot genoeg zijn worden ze geoogst. Met wortel en al worden ze uit de grond gehaald en samen in pakketjes gevoegd zodat ze later weer geplant kunnen worden.

Stap 4: land voorbereiden twee

Met een Buffalo gingen we aan de slag om het land voor te bereiden. Eerst met een enkele ploeg en daarna met een drie poot ploeg. Dit is de traditionele manier van ploegen. Veel boeren hebben tegenwoordig gewoon een Buffalo die op gas(benzine) werkt maar dat is voor de toeristen minder leuk natuurlijk. Suzanne (de Buffalo) deed goed haar best ondanks het feit dat ze hoogzwanger was. Een Buffalo geef je trouwens zout als lekkernij/beloning.

Stap 5: Planten twee

Nu gingen we tot onze knieën diep in de modder om de planten te plaatsen. 20 cm van elkaar. Langzaam gingen we naar achteren, het was erg moeilijk om je te verplaatsen. Het laten groeien van de rijst gebeurd ook in fases. Eerst 10 dagen in natte grond daarna 10 dagen droog, dan 1 maand nat en dan 1 maand droog. Ect. Hier word de rijst sterker van.

Stap 6: onkruid wieden

Daarna was het tijd om op een ander veld onkruid te wieden.

Ik zag helaas niet echt het verschil tussen het onkruid en de rijstplanten. Dus liet het maar aan de expert over omdat ik niet de rijstplanten wou vernielen.

Stap 7: Oogsten

Het oogsten mochten we helaas niet zelf doen omdat ze te bang waren dat we ons zelf zouden bezeren. Veel van de lokale boeren hebben het topje van hun pink niet meer omdat die eraf is gesneden tijdens het oogsten. Met een speciale rijstmes word het los gesneden. Je oogst pas als de rijst bruin word van de bovenkant.

Stap 8: Rijst los slaan

Nu was het tijd voor wat sport. Met een soort kungfu wapen sloegen we de rijst los van de plant als de rijst dan er nog niet compleet uit was gebruikte we een soort golfstick om de rest er uit te slaan.

Stap 9: Zaadjes scheiden (met waaier)

Nu moesten we met een groot uitgevallen tennisracket gemaakt van bamboe de troep en de slechte zaadjes scheiden. Je gebruikte het als een grote waaier en door de wind die je maakte ging alle troep weg en blijven de goede zaadjes liggen.

Stap 10: Stamper

Daarna werd de rijst (zaadjes), in een al eeuwen oud machine gedaan. De zaadjes gingen in een kom en met een grote stamper waarbij je je hele lichaam moest gebruiken word de rijst los van de schil gestampt.

Stap 11: Rijst gooien

Daarna moesten we met een groot dienblad de rijst in de lucht gooien en de wind nam dan de schillen mee. Zodat je uiteindelijk alleen maar rijst overhoudt

Stap 12: Rijst in water

Voordat de rijst gekookt kan worden moet het eerste en paar uur in het water weken. Het water dat overblijft na het weken word als natuurlijk shampoo gebruikt. Alles word hier gerecycled. De schillen van de rijst als kompost enz.

Stap 13: Koken

Afhankelijk wat voor soort rijst je hebt en hoe je het wil eten is het nu tijd om de rijst te koken. Wij hadden sticky rijst en dat word in een bamboerijstmand gestoomd boven het vuur. Het is dus geen gestoomde rijst maar sticky rijst. Je hoeft het niet te roeren ofzo. Je hoeft maar 1 keer de rijst om te gooien en dan is het klaar. Het blijft als een geheel aan elkaar plakken.

Het duurde even voordat de rijst klaar was. Ondertussen perste we de suikerkorn leeg en dronken we de sap. Kregen we een rondleiding over de organisch farm. Ze hebben een heleboel verschillende fruit en groente planten. We maalden de rijst (net zo als graan) tot meel. Waarvan ze weer rijstkoeken maken.

Stap 14: ETEN

Toen was het tijd om eindelijk te kunnen eten. De sticky rijst heeft opzich niet veel smaak maar met een pittig dip was het best te doen. De eigenaar had ook voor andere rijst lekkernijen gezorgd, rijst cake en koekjes. Wat je allemaal niet kunt doen met rijst.

Met drie ingredienten varkenspoep, stro en bladeren maken we..............

.............Kompost.

Voor dit verhaal gaat even een inleiding vooraf. Na Luang Prabang ging ik samen met Josh en Joe naar Vang Vieng. Het paradise voor jongeren die dronken, stoned willen zijn en gewoon weg domme dingen doen. Je zal bijna vergeten dat je hier ook kunt tuben of kayaken in een mooie omgeving.

Vang Vieng is niet echt een dorp waar ik te lang wil blijven. Het is te toeristisch en heeft al lang zijn charme verloren. De eerste dronken mensen spot je al om een uur of 11. Als je gaat tuben, vind je om de haverklap een bar aan de rivier die je drank geven. Niet echt mij ding en ik heb het ook niet gedaan. De locals vinden het ook verschrikkelijk.

Van Joe had ik gehoord dat er een vrijwilligers project in de buurt was. Joe wou zelf graag gaan maar had geen tijd meer. Omdat ik al na 1 nacht weer uit Vang Vieng weg wou besloot ik maar om 1 week vrijwilligerswerk te doen voor SaeLao Project net buiten Vang Vieng. Het was een hele evaring. De eigenaar Bob, een man die volgens mij zomaar aan het project begonnen is zonder er maar iets van af te weten. Hij is enorm chaotisch en heeft geen enkele managment kwaliteiten. Hij houd niet eens de inkomen en uitgave bij. Goed met dat gezegd te hebben, heb ik het toch naar mijn zin gehad. Afwisselend werk met veel rust momenten met gezelligheid. Het SaeLao project is een organaische boederij. Helaas is dit nog niet eens opgezet door Bob. Ik heb me vooral geconstreed op het maken van planten bedden en kompost hopen. Kompost bestaat dus uit poep, stro en bladeren of ander onkruid. Dat moet natuurlijk eerst verzameld worden. Poep haalde we uit de varkenstal waar je tot je enkels in de poep stond of van de straat waar de koeien poepen. Koeien poep werkt trouwens beter dan varkenspoep. Stro hadden we nog ergens liggen en bladeren en onkruid moesten we eerst wieden. En dan hele hopen van alles. Dan maak je de eerste laag van onkruid, ongeveer een meter bij een meter. dan een laag stro en dan een laag poep. Elke laag moet je water geven en elke laag moet gelijkmatig verdeeld zijn ;), Als de kompost hoop groot genoeg is dek je het af met plastic. Na vier dagen moet je hem omscheppen en dan elke keer na 2 dagen totdat de kompost klaar is om gebruikt te worden. Dit duurt ongeveer 18 dagen. In het begin vond ik het een vies karwei en wou niet vies worden. Even wennen en daarna maakt het toch niet meer uit of je wel of niet poep aan je voeten en handen hebt.

Laos les en Engelse les

SaeLao project: Op een avond kregen ik en de andere vrijwilligers les in Loas van Xzian. Al had ik al snel door dat hier geen beginnen aan is. Het alfabet is enorm ingewikkeld. Ik hou het maar bij twee woorden. Sawadii: Om gedag te zeggen. Kowb jai om bedankt te zeggen, voeg daar Lei lei aan toe en dan bedank je ze heel erg.

Elke dag word er aan de lokale kinderen engelse les gegeven. Ik heb het ook 1 keer gedaan. Ik had maar 5 studenten omdat het met bakken uit de hemel kwam. Ik wou daarom niet de les vervolgen wat ze de vorige dag hebben geleerd. Daarom heb ik de wereld bol er maar bij gepakt en verteld waar Loas is en waar ik vandaan kom en wat ik al gereisd heb. Verder omdat het zo slecht weer was, hun verschillende worden die te maken hadden met weer laten oefenen. Daarna hadden de kinderen zelf ook nog een paar vragen over woorden die ze ergens waren tegen gekomen maar niet wisten wat het betekenden.

Traditoneel weven Laos style

Ja hoe ga ik dit uitleggen. Weven is enorm ingewikkeld. Vooral het opzetten van het weeftoestel. Het toestel is gemaakt van hout en touw en is groot (een ruime kast) dus past niet snel in je woonkamer. Bij weven gebruik je en je voeten en je handen. Het basis weven is niet heel moeilijk maar dan word de stof wel erg saai. Patronen weven is ingewikkeld. Dham leerde ons weven. Ik maakte fout na fout, brak zelf het draad twee keer, maar kreeg het toch uit eindelijk te pakken. Voor meer detail zie de foto.

Fruit shakes

Fruit shakes zijn enorm populair in Thailand en Laos. Ik ben er ook sinds Chiang Mai verslaafd aan geraakt. Gemiddeld drink ik 2 of 3 shakes per dag. Ze zijn aardig gezond en je kan overal vragen of ze geen suiker willen toevoegen. Tijdens mijn vrijwilligerswerk heb ik ook in het restaurant van SaeLao geholpen. Daar heb ik ook geleerd hoe je fruit shakes maakt (laos style, in thailand zijn ze weer anders) Met dit warme weer is het extra lekker. Bij jullie is het ook nu zomer, als het goed is. Dus voor de warme dagen, hier is het recept.

Elke shake (1p) bestaat uit de volgende ingredienten;

1 banaan, water, ijs (blokjes), snufje zout, twee scheppen suiker, handje vol mint en pers een halve kleine limoen uit.

Voeg daarnaast je favoerite fruit toe of doe een mix van verschillende soorten:

Papaya

Annanas

Banaan

Mango

Doe alle ingredienten in de blender, mixen en klaar.

Geschiedenis les: the secret war en bommen zoeken

In Laos zie je nog steeds de restanten vanuit de oorlog. Ze gebruiken delen van bommen als steun voor een hek of gewoon als decoratie (bv. paraplu houder). Tussen 1964 en 1973 heeft de USA hier meer dan 260 miljoen bommen laten vallen. Elke 8 min van 24 uur, 9 jaar lang was er ergens in Laos een bombardement. Wat de USA meer dan 2,2 miljoen dollar kosten per dag dat ze aan het bombarderen waren. Helaas is 78 miljoen van de gevallen bommen niet ontploft, genaamd UXO‘s. UXO: Unexploded ordance. Dat betekent dus dat er nog steeds veel ongelukken gebeuren met bommen. Het gaat vaak om een cluster bom. Clusterbommen worden als grote bom los gelaten, in de lucht springt dit open en komen de kleine bommen vrij. Die zijn zo ontworpen dat ze door de wind een draaiende beweging maken. Zo spreiden de bommen zich uit. Ze zijn ook ontworpen om niet altijd direct te ontploffen. De bommen zijn zo groot als een tennisbal, waardoor ze moeilijk te vinden zijn. De meeste slachtoffers zijn boeren en kinderen. Kinderen zien en weten het gevaar niet. Ze denken dat het of fruit is of een bal om mee te spelen. Daarnaast helpen veel kinderen ook hun ouders op het land. Veel boeren komen om of raken gewond doordat bommen onder de grond zijn verstopt of gewoon weg in een boom zijn gegroeid die ze proberen te kappen. Veel mensen maken dagelijks een vuurtje, om afval te verbranden maar ook om te kunnen koken. Als ze dat doen op een plek waar een bom ligt begraven gaat deze ook af. Dan zijn er ook nog de mensen die gewond raken tijdens het zoeken naar het kostbare metaal van een bom, om het te verkopen. Sinds de oorlog zijn er meer dan 12.000 slachtoffers gevallen. Sinds december 2011 zijn er 14 gewonden gevallen, vele van hen waren tieners die een vuurtje stokte om afval te verbranden. De British Mine Advisory group is sinds 1994 bezig met opruimen. Helaas gaat dit moeizaam en zal het nog meer dan 100 jaar duren voordat het land kompleet bomvrij en veilig is. Het is ook niet echt een makkelijk karwij. Op veel plekken waar bommen zijn verwijderd, wordt vaak weer nieuwe ontdek die door graven of bommen die door de regen zijn schoongespoeld. Zo is er een dorp waar de MAG al meer dan 18 keer is geweest maar steeds terug moet komen voor nieuwe ontdekte bommen. Ik heb zelf ook de gevolgen gezien. Zo zijn er in bombvillage de bommen gebruikt om dingen te bouwen. Je ziet ze als pilaren voor huizen, een trog voor de varkens, als planten bakken en het metaal word verwerkt tot messen. Ook heb ik enorme kraters gezien en heb ik zelf ook een clusterbom gevonden. Half verstopt onder het zand...

Omdat ik niet wil eindigen met een zware geschiedenis les, hier nog wat dingen die ik heb gedaan.

Luang Prabang, enorme relaxde stad, daarom ben ik er ook een tweede keer. Night market, Kungsi watervallen, Pak ou cave met budha's, Tempels, Bowlen en meer bowlen.

SaeLaoproject: in het restaurant werken, Engelse les geven, kinderen vermaken, in blue lagoon zwemmen, op de rijstvelden werken, naar de stad op brommers, koken, bloembedden maken, onkruid wieden, toiletten schoonmaken, menu maken, douchen in de rivier (was geen normale werkende douche), in de hangmat een boek lezen en koeien weg jagen

Vientiane: hoofdstad, massages krijgen, tempels bezoeken, Budha park, langs het water lopen en nightmarket

Phonsavan: Plain of jars, bombs village, UXO victim centre en MAG centre bezocht.

Dit was het weer voor nu. Hopelijk hebben jullie ook wat geleerd

Groetjes aan iedereen!!

Lizzy

Hoi hoi,

het is weer even geleden en een aantal mensen hebben om een nieuw verhaal gevraagd of moet ik zeggen zeuren pap??? ;) Maar hier is die dan eindelijk.

Laatste paar dagen China

Yangshuo was echt fantatisch. Mooie natuur en leuk maar toeristisch dorp. Ik heb hier van alles gedaan: boottocht met bambooboot, fietsen, hiken, tubing, kayaken en schilderen. Yangshuo ligt aan de Li rivier en is omringt met bergen. Sarah en ik zijn wat avontuurlijker dan de rest, dus samen zijn wij wezen tuben en kayaken.

Wij zijn ook gaan fietsen door het plattenland. We hadden een lokale gids die ons rondleidde. Gelukkig want ze nam vaak smalle en hobbelige paadjes die nergens op een kaart staan. Je kunt hier hopeloos verdwalen. Het uitzicht was fantastisch. Overal rijstvelden, mensen aan het werk op het land en de bergen. Om de haverklap schreeuwde er iemand Photo en stond de hele groep stil om dezelfde foto te maken. Het was relaxed fietsen en soms op wat ruigere terrein. Ik was blij dat ik niet voor een gewone fiets had gekozen maar voor een mountainbike. Het was soms wel oppassen geblazen met het andere verkeer maar ze toeteren toch 20 keer als ze langs je heen gaan, je hoort ze altijd aan komen.

Halverwege stopte we voor een pauze of je kon een wandeling (klimmen) naar de Moonhill maken. Ik was gelijk enthousiast maar er begonnen gelijk een paar te protesteren en te klagen dat het allemaal te zwaar was. Gelukkig ging Sarah en Elaine, de actiefste van de groep, wel met me mee. Weer een paar honderd trap treden en zweten dat we deden. Maar het uitzicht was mooi en de Moonhill bijzonder. Je kon er onder door lopen naar de andere kant.

Ik snakte al dagenlang naar westerns eten. Gelukkig is Yangshuo erg toeristisch en zijn er overal restaurants die eten uit Europa, Amerika en Australië aan bieden. Ik vond er een waar ik een patatje oorlog besteld met kroket. De kroket was niet een echte kroket en de serveerster vertelde mij dat van te voren. Ze vertelde dat ze nog niet de juiste ingrediënten hadden gevonden en dat ze nog aan het onderzoeken waren hoe ze een kroket moesten maken. Deze was ook lekker, gemaakt van aardappel en kaas.

Ons Kayak avontuur is een apart verhaal, het was al een behoorlijk avontuur voordat we aburhaupt begonnen waren. S ochtends om 8 uur zouden we opgehaald worden. Helaas kwam er niemand opdagen en zijn we richting het hostel gelopen waar we het geboekt hadden. Zodra we binnen kwamen zag de host ons en greep naar de telefoon. Ze begon een boos gesprek. Het bleek dat de chauffeur ons vergeten was. Ze liep met ons mee naar de plek waar we in een busje stapte. De chauffeur voelde zich aardig schuldig en was erg vriendelijk. Toen moesten we midden op een rotonde in een ander busje overstappen. Daarin zat de chauffeur en de vrouw die het had geregeld. Na ongeveer 30 min kwamen we aan in een klein dorpje langs de rivier. Na wat heen en weer gevraag bleken de kayaks weer opgeruimd te zijn in een container op het water. Dus namen de twee zomaar een bamboeboot om er twee kayaken te gaan halen. Nou dat ging niet zo als gepland. De vrouw bleef op de boot maar had geen idee hoe ze met de stok bij de container moest blijven. Ook niet echt het type voor dit soort activiteiten, hoge hakken en kort rokje aan. Ik en Sarah zaten te wachten op de kade, toen ik opeens zag dat er iets mis was met de man. Hij hield zijn arm omhoog en ik kon op afstand zien dat er veel bloed was. De vrouw kreeg het niet voor elkaar om bij hem terug te komen. Gelukkig kwam toen de eigenaar van de boot eraan, die niet amuzed was. Hij vaarde richting de man om hem weer naar vaste land te brengen. Toen ze langs liepen zagen we hoe groot de wond op zijn onderarm was en vooral hoe diep. Hij zelf was erg kalm. Ook de vrouw was rustig en liep langs ons en zei one minute please en gaf ons een glimlach en ze verdwenen met zijn drieen richting het dorp. Daar zaten we dan met zijn tweeën op de kade, ik zei nog tegen Sarah zolang de minibus er nog staat zitten we goed. Na enige tijd kwamen ze terug en had de man een snelverband om. Ik liep richting hun toen er een grote woordwisseling ontstond tussen hun en wat lokale mensen , ik stond er midden in en ben maar opzij gestapt. Daarna gevraagd aan de vrouw of we terug moesten omdat hij naar het ziekenhuis moest. Ik had zo iets laten we die man maar gewoon naar het ziekenhuis brengen en het kayaken vergeten. Maar ze had geregeld dat de booteigenaar even heen en weer ging naar de container om de kayaks op te halen. De gewonde man was ondertussen op de lokale ferry boot gestapt en verdwenen. Na meer dan twee uur vertraging stapte we dan eindelijk in onze kayaken. We kregen nog wat instructies mee: 1 rivier, ongeveer 2 ½ uur en de eerste brug die je ziet aan de kant gaan en vervolgens brengt daar iemand je naar de bus.

Het was super mooi en erg rustig op de rivier, weinig andere boten. Het was wel wat zwaar zo lang te kayaken aan een stuk door. Maar we hebben ook vaak gewoon wat gedobberd. Helaas was mijn kayak niet meer geheel recht dus elke keer als ik stopte met peddelen draaide me kayak 180 graden en ging ik in zijn achteruit. Er stond overal een lichte stroming en op sommige plekken wat harder. Wat leuk was want je voelde echt dat je een stuk sneller ging en je hoefde minder hard te peddelen. We zijn nog gestopt bij een grot. Waar we eerst lopend zijn ingegaan. Het was enorm modderig en glibberig.

Niet echt bijzonder, daarna met onze kayak geprobeerd in de grot te komen maar we kwamen niet ver.

Het einde was echt het zwaarst en ik was blij dat ik weer aan de kant mocht. We werden door een lokaal iemand naar het busstation gebracht. Het was leuk om door het dorp te lopen, je zag mensen weven, je zag de lokale tandarts en andere kleine werkplaatsen. De busreis was ook mooi.

Toen we terug waren in het hotel moest ons avontuur natuurlijk uitgebreid verteld worden. Ze hadden inmiddels mijn kamer als dagkamer in gebruik genomen (we moesten vanochtend uit checken). Ik heb nog even snel gedoucht en daarna ging ik samen met Lucy en Elaine naar Chinese schilderles. Ik wou het graag doen maar ik het een zwaar hoofd in dat het mooi zo worden. Onze instructeur was een zeer aardige man en wou graag helpen. We hebben een lokaal berglandschap geschilderd. Met zwarte inkt en Chinese pencil. Je houdt hem op een speciale manier vast en moet hem recht op het papier zetten. Ik vond het erg leuk om te doen en ben toch best trots op het eindresultaat. Ik heb er maar foto’s van gemaakt want ik denk niet dat het origineel het gaat overleven in mijn tas.

Na het schilderen moest er snel nog even gegeten worden voordat we richting het busstation moesten lopen. Om vervolgens 2 uur in de bus richting Guillin te gaan om daar de trein te nemen richting de grens naar Hong Kong

Het was voor de verandering een erg gezellige treinrit!

Hong Kong

Uitslapen in Chinese trein is geen optie. De lichten gaan standaard aan op een bepaald tijdstip en omdat de coupes open zijn is het ook erg gehorig. Ik heb me de hele ochtend vermaakt met het lezen van de hunger games. Treinen in China zijn ook meestal te laat, zo ook deze.

Door de grenscontrole ging eigenlijk super snel, het was wel veel lopen en je had je bagage constant bij je. En daarna gingen we met de metro naar het hotel.Het hotel was vlak bij het metrostation en we waren snel ingecheckt. Om 6 uur verzamelde we voor het avondeten.Het eten was niet erg lekker en heb er eigenlijk niks van gegeten en heb er ook niet voor betaald. Na het betalen stond ik op maar de rest bleef zitten. Nog een half uur geklets over de reis. Na ja de rest, ik was er eigenlijk kompleet klaar mee en deed beleefd mee maar wou het liefst gelijk weg gaan. Na het verplichte afscheid knuffelen kon ik niet wachten tot ik in mijn hotelkamer was.

Dus vanaf nu reis ik alleen verder. Ik had de eerste dag weinigzin om echt wat te ondernemen. Plus het feit dat er niet heel veel te doen is in Hong Kong of ik moet het zo zeggen niet veel dat mij interesseert. Er zijn veel museums en het is een grote stad met veel moderne gebouwen. En natuurlijk de Victoria peak, waar iedereen naar toe gaat. Het is erg bewolkt dus ik denk niet dat ik dag ga doen.

Ik moest nog wel even van slaapplek wisselen. Ik moest van het hotel naar een hostel. Ik besloot om te gaan lopen, om wat geld te besparen. Na een stuk gelopen te hebben kwam ik Lucy en een vriendin van haar tegen, kort staan kletsen. Toen begon het wat te regenen wat ik niet onprettig vond met deze warmte, helaas veranderde het binnen een paar minuten in een heuse tropische stortbui. Ergens gestopt om de regenhoezen te voorschijn te halen, maar ik had geen zin in om mijn regenjas aan te trekken. Ik vond het te warm. Verderop kwam ik ook nog een Roman en een vriend tegen. Ook even kort gestopt onder een afdakje. Iedereen loopt hier met pararaplu’s, ook onder de afdakjes wat enorm irritant is. Toen besloot ik als een van de weinige om gewoon de regen te trotseren en niet onder de afdakjes te lopen. Ik werd enorm vreemd aangestaard. Ik had al snel Chung King Mansions gevonden. Het viel gelijk op dat er enorm veel mensen uit India rond liepen. Het hele gebouw is enorm complex en ik had werkelijk geen idee waar ik moest wezen. En ik had al snel door dat ik van de drukte weg moest omdat er om de haverklap iemand vroeg of ik een hotelkamer nodig had en of ik hulp nodig had. Ik vond het veilig genoeg om het te vragen aan de security man, maar die gaf instructies waar ik niks mee kon. Tijd rondgelopen en omhoog geklommen in een te vies en eng trappenhuis, kwam ik aan in blok D. Ik blij want ik moest naar E. Helaas vertelde iemand mij dat ik weer naar beneden moest. Ik heb bijna mijn enkels gebroken op die trap. Paar keer ging het echt maar net goed en heb ik niet meer dan mijn arm wat verrekt toen ik tijdens een val een rare beweging maakte. Eigenlijk is dit enorm complex gebouw, niks is logisch. De eerste paar vloeren is een (zwarte) markt.

Goed ik stond weer op de plek waar ik ook begonnen was en gelijk werd ik weer aangeschoten door dezelfde mensen. Die door hadden dat ik het nog steeds niet had gevonden. Iemand die geen geld eiste voor zijn hulp wees me de goede richting in. Eindelijk nam ik de goede lift omhoog, alleen de lift bleek geen nummer 12 te hebben. Dus ik vertrok naar de 13 verdieping en moest als nog 1 verdieping naar beneden met de trap. Ik had het eindelijk gevonden maar goed wat moet je met zo’n adress: E4, 12F, Eblock, Chungking mansion, 36-44 Nathan road, Kowoon, Hongkong. Al met al viel het mee en heb ik er iets meer dan 3 kwartier over gedaan.

De gastvrouw was erg aardig en ik was zo ingecheckt. Er zijn maar 6 kamers en verder niks. Kamer super klein maar voldoet voor 1 persoon kamer. Luxe van airco, tv en gratis internet. Ik heb zelfs een eigen mini badkamer. Veel binnen gebleven en ik kon het horen onweren buiten.

Voor het eten naar kade gegaan. Daar over de avenue of the stars gelopen, the walk of fame maar dan met Chinese sterren. Het werd al druk voor de light and sound show op de kade. Eerst maar eens naar de Mac donalds, daarna naar de show. Was niet heel spectaculair. Het duurde 15 min en ze gebruikte alle gebouwen aan de overkant. Het was bewolkt dus de hoogste toren was in de wolken. Vandaar dat het niet geheel overkwam.

De dag erna besloten om iets niet te toeristisch te doen. Ik ben naar de 10.000 budha monastery geweest. Even weg van de drukte. Het was even klimmen. Er stonden honderden beelden van monniken aan beide kanten van het pad. Eenmaal boven naar de hal van 10.000 budha’s geweest. Het is een kleine hal met de muren compleet bedekt met kleien budha beelden. Indrukwekkend om te zien.

Onderweg naar het klooster had ik een Ikea gezien. Op de terug weg ben ik er door heen gelopen. Gewoon om te kijken of het anders was, maar alles is echt precies hetzelfde, erg westerns.

De laatste dag in Hong Kong ben ik naar Lantau Island geweest. Daar heb ik een kabelbaan genomen. Ik had een eigen karretje voor mij alleen. Normaal gesproken zou je er veel geld voor neer moeten leggen. Ik was een van de weinige die voor een gewoon karretje koos in plaats van een karretje met glazen bodem. In het begin was het uitzicht wel aardig daarna verdween het karretje kompleet in de wolken. Het waaide ook erg hard waardoor het karretje ook nog een schommelde. Aangekomen zag ik dat ook waar ik naar toe wou in de wolken was. De groots zittende budha ter wereld. Gelukkig toen ik er eenmaal was verdwenen de wolken een beetje.

Terug naar het hostel om mijn tas op te halen. Ik besloot om te gaan lopen, helaas begon het weer te regenen. Het was een pittige wandeling maar gelukkig kon ik op het metro station mijn bagage inchecken, fantatisch systeem. Moeten ze in meer grote steden doen. Met de airport express naar het vliegveld. Ik had nu alle tijd want ik was al ingechekt, ik hoefde alleen nog maar door de beveiliging.

Tip: Vlieg met Emirates, super goede maatschappij. We hadden een groot luxe vliegtuig maar hij zat niet voor de helft vol. Ik had drie stoelen voor mijn zelf.Erg vriendelijk personeel, goede service. Ik heb me ook niet verveeld, Steven Spielberg TinTin film gekeken. Er was ook nog eens avondeten (zalm) om 23.00, erg lekker maar ik had geen honger. Ik kwam om 1 nachts aan en moest een half uurtje wachten op mijn transfer.

Thailand

Bangkok:

De eerste dag niks anders gedaan dan in mijn hotelkamer gezeten te hebben. Ik zat in een resort vlak bij het vliegveld en daar is weinig te doen. Ik vond het wel lekker een dagje bijkomen.

Toen ik in het centrum van Bangkok aankwam heb ik maar gelijk mijn visum voor Vietnam geregeld, was allemaal snel gedaan. Ik besloot terug naar het hostel te lopen.Twee keer enorme mall in gedoken. Was wat nat buiten. Het is hier momenteel het begin van het regenseizoen, regent elke dag wel wat. Eind van de middag begint het hard te waaien en dan weet je dat het elk moment gaat storten. Maar vaak is het snel weer droog. Snap wel dat hier snel overstromingen ontstaan. Na zo’n bui zijn er enorm veel grote plassen en loopt het water slecht weg. Je ziet overal in Thailand het portret van de koning hangen. Ook word hier om 8.00 en om 18.00 het volkslied gedraait. Gelukkig wist ik dit. Ik stond op het metro station een keer toen er opeens muziek klonk en echt iedereen opeens stil stond. Ik moest wel eerst even op mijn telfoon kijken hoe laat het was voordat ik echt door had wat er aan de hand was.

Bangkok is een mooie stad, maar het blijft een grote stad. Overal zie je kleine plekken waar mensen kunnen bidden.

Ik heb een aantal dingen bezocht in Bangkok, maar het was vaak erg warm dus vond ik het ook niet erg om een paar uur in een boekenwinkel door te brengen in zo'n giga Mall. Ik ben onder andere naar Wat Arun, het paleis en Wat Pra Chetupnon en de Recling budha. Een groot goud liggend budha beeld. Allemaal erg mooi maar veel te toeritisch naar mijn zin.

Ayutthaya

Is een stad niet ver van Bangkok. Het is eigenlijk gewoon een open lucht museum, overal vind je tempels. Veel tempels zijn gerestaureerd maar sommige zijn niet meer dan een paar hoopjes stenen. Je ziet hier ook nog steeds schade van de overstromingen voorig jaar oktober. Zo staat erop de muur naast mijn kamerdeur hoe hoog het water is gekomen. De tempels hebben er ook erg ondergeleden. Op sommige plekken heeft de natuur het ook overgenomen. Zo is er een hoofd van een budha beeld die omrigd en vast zit tussen de wortels van een boom. Hier ook de eerste olifaten gespot, die toeristen rond brengen. Terug wou ik over de markt lopen toen het weer begon te plenzen, ik moest nog een aardig stuk lopen en was doorweekt toen ik in het hostel aan kwam.

Sukhothai

Als je ooit naar Thailand gaat: ga dan naar Sukhothai historical park!!! Een aanrader. Ik heb er enorm van genoten.

Na het ontbijt (7.30) werd ik door het resort afgezet op de hoofdstraat van New Sukhothai. Old Sukhothai ligt 14km verderop en daar zijn nauwelijks hotels. Ik stapte vervolgens op de lokale bus, wat eigenlijk een grote truck is waar bankjes in zijn gemaakt en een dak er op is gezet. Verder is het nog wel open. Voor 30 bath was ik een half uur verder en bij de ingang van het oude gedeelte werd ik netjes afgezet. Ik werd gelijk aangesproken om een fiets te huren en dat was ik ook van plan. Voor 30 bath (75 eurocent) kon ik voor de hele dag een fiets huren. En wat voor een, een mooie roze turbo fiets. De fiets was niet zo, soms wat zwaar om te fietsen en dus helaas in het roze. Het kost je wel 10 bath meer om met je fiets het park in te gaan.

Old Sukhotai, Meuang gow, was de eerste hoofdstad van Thailand (rond de 13 eeuw). Binnen de stadsmuren zijn er 21 ruines van tempels. De stadmuur bestaat uit drie muren/dijken van steen, tegenwoordig helemaal begroeid met gras en bomen. De architectuur en kunst van de tempels vallen onder de klassieke Thaise stijl. 200 jaar lang was dit de hoofdstad. In die tijd is hier het Thaise script ontstaan dat nu nog steeds gebruikt word.

Ik ben begonnen met het grootste, bekendste en het mooiste gedeelte het oude centrum om vervolgens naar het noordelijke gedeelte buiten de stadsmuur te gaan en daarna door naar het westen. Ik fietste gelijk naar Wat Mahathat, de beroemdste tempel in de hoop dat het nu nog lekker rustig zal zijn en later drukker. Ik kwam om 8.30 aan en er waren maar 4 andere mensen. Heerlijk een keer geen drukte om je heen en het is wat makkelijker foto’s maken zonder dat je er iemand anders op hebt staan. Maar wat was het mooi en zo fotogeniek. Ik heb er een lange tijd rondgelopen en een tijd gezeten. Er waren twee grote staande budha’s (9meter hoog) en een heleboel zittende. Er was ook een vijver met lelie’s en met op de achtergrond de tempel of een van de grotere zittende budha’s. Het geluid wat je hoorde was of afkomstig van de vele vogels, kikkers en allerei insecten. Ook een heleboel mooie vlinders. Het werd wat drukker dus ik besloot maar om te gaan.

Ik stond net op het punt om mijn fiets van slot te halen toen ik een monnik naar binnen zag lopen. Ik ben hem gevolgd en heb stiekem mooie foto’s gemaakt van hem met de budha op de achtergrond. Ik durfde niet al te veel foto’s te nemen en niet te nadrukkelijk laten merken dat ik foto’s van hem nam dus ben ik ook snel weer verder gegaan.

Op naar Wat Si Sawai. Toen ik daar naar toe fietste, was er niemand om me heen. Helaas toen ik aankwam kwamen er ook drie mini busjes aan met toeristen. Gelukkig zijn het van die liever lui dan moe toeristen en zitten ze binnen 5 min weer in het busje. Wat Si Sawai heeft drie grote Prangs, waar ik geen vertaling van weet. Drie torens. Ik vond het echt heerlijk om door het park te fietsen, een en al rust, mooie omgeving en natuurlijk al die prachtige ruines.

Bij Wat Traphang Ngoen even rust genomen en genoten van de omgeving. Daarna naar Wat Sra Sri dat op een klein eilandje ligt. Het was ondertussen enorm warm geworden en het was zweten geblazen. Het begon ook wat drukker te worden, er waren ongeveer 10 mensen bij 1 tempel in plaats van 4 zoals vanochtend. Na nog een rondje over het park te hebben gefietst en 2 spiesjes vlees van de bbq gegeten te hebben ging ik richting het noordelijke gedeelte dat buiten het park ligt. Ik had een wat onduidelijke kaart maar met wegwijsborden en de vriendelijke Thaise lokals was het een makkie om het te vinden. Het is echt ongelofelijk hoeveel ruines van tempels hier zijn. Je ziet ze werkelijk overal.

Het was me aangeraden om naar Wat Si Chum te gaan, gebouwd in de 13 eeuw. Ook dit was prachtig. Een kleine tempel met een groot zittende budha (11 meter) die je van een afstand door de poort kon zien. In het begin waren er wat mensen maar al vrij snel was ik alleen met de grote Budha. Goh dan word je ook wel even stil. Tijd voor de budha op de grond gezeten. Puur genieten.

Daarna door gefietst naar het westelijke gedeelte. Het was trouwens even wennen dat ik links moet fietsen. In het park zelf was ik dat kompleet vergeten te doen, gelukkig waren er daar weinig tegenliggers. Ik ben gewend om alleen links achterom te kijken als ik wil oversteken, ja dan zie je weinig. Ze zijn hier wel wat gewend met toeristen op roze fietsen. Al is het nu niet erg druk en staat iedereen te springen om meer toeristen. Het is nu laagseizoen, erg warm en begin van het regenseizoen. Voor mij wel lekker, minder druk overal en je hoeft niet zo bang te zijn dat je geen slaapplek kunt vinden. Alleen de warmte is wat jammer, het is soms echt te warm om wat te doen. Zo ook vandaag. Ik had al heel wat gedaan en het was ondertussen 13.00 geweest, het heetst van de dag. Al merk ik het verschil niet meer, tis gewoon altijd bloody hot. Mijn camera heeft daar ook last van. Hij zegt om de haverklap dat hij van binnen te heet word en dan gaat hij uit. Maar gelukkig na een min doet hij het vaak weer even.

Het westelijke gedeelte was een mooi stukje fietsen. Overal kleine tempels, waarvan je een paar even moest klauteren om er te komen. Vanwege de warmte heb ik er maar een echt bezocht en de rest van een afstand bekeken.

Ik ben bij Wat Saphan Hin naar boven geklommen. Een staande budha boven op een heuvel. Je had hier mooi uitzicht over oud Sukhothai. Op deze westelijke route ben ik geen een toerist tegen gekomen. Op het einde kwam ik een stalletje tegen van een ouder echtpaar dat daar woonde. Ze spraken geen woord Engels, maar na dat ik gebaarde dat ik iets koud wou drinken kwam hij aan met een koud flesje Cola. Ze boden me ook een zitplaats aan, maar daar werd ik enorm aangevallen door allerlei vliegbeestjes. Ik heb vast erg lekker geroken!! Na gedag te hebben gezegd tegen deze lieve mensen, sprong ik weer op de fiets. Ik snap trouwens niet dat deze mensen genoeg geld verdienen. Als ik het zo eens bekijk was ik de enige die bij hun wat gekocht heeft die dag.

Ik ben in een keer terug gefietst en weer op de lokale bus gesprongen. Daar zat nog een toerist die gelijk in het Nederlands begon te praten. Jeetje zeg zie ik er echt zo Nederlands uit. Leuk gesprek gehad met hem, het doodde de tijd totdat we weer terug waren in het centrum van New Sukhothai. Ik was blij dat ik weer in het resort was (om 16.00), eerst maar eens lekker douchen. Ik vond het echt een fantastische dag, ik heb er enorm van genoten maar was wel echt op.

Over het algemeen zijn de Thaise mensen erg beleefd. Je moet op bus/treinstation en op zeer toeristische plekken gewoon opletten. Er zijn er altijd een paar mensen die je proberen te misleiden, door te zeggen dat een tempel dicht is en je vervolgens naar een andere te brengen nadat je bij de lokale souvenir winkel wat gekocht heb. Ik ben er tot nu toe nog niet ingetrapt maar ze blijven het proberen. Vandaar dat ik wat kortaf reageer soms. Mijn standaard antwoord is vaak dat ik benen heb gekregen om te lopen.

Waar ik in het begin aan moest wennen is het gedag zeggen hier in Thailand. Je vouwt je handen en buigt naar voren. In het begin vond ik dat zo ongemakkelijk. Toen het mij de eerste keer overkwam, kwam ik volgens mij erg bot over met me eeeh hello!! Ze vragen je ook gelijk het hemd van je lijf. Koop je ergens een kaartje dan krijg je ook gelijk de vraag where are you from and wheres next? Op de vraag wat voor werk ik doe antwoord ik standaard maar dat ik met kinderen werk. Veel te ingewikkeld om dat allemaal uit te leggen. Het is voor ons misschien erg onbeleefd maar de Thaise mensen bedoelen het juist goed. Verder zijn ze erg behulpzaam zonder elke keer om geld te vragen. Als je de kaart te voorschijn haalt staat er vaak binnen een paar sec iemand naast je where you going of need help. Heerlijk, je word niet genegeerd en helpen je altijd met een glimlach.

Ook je schoenen uit trekken voordat je een huis of tempel ingaat was wennen. Nou doe ik het niet altijd, wel altijd voor een tempel. Maar als je complete bagage op je rug heb en je moet ergens naar binnen ga ik niet eerst rustig mijn schoenen uit trekken. Gelukkig snappen de Thaise dat wel. Zolang je het verder maar wel doet. Dus op blote voeten lopen binnenhuis. Het jammeren is dat maar weinig ander westerse toeristen het doen. Ik heb al een paar keer tegen iemand gezegd dat de schoenen uit moeten om naar binnen te gaan. De meest kijken je vreemd aan of beginnen te lachen, trek toch mijn schoenen niet uit. Vooral de Duitsers hebben hier laks aan. Ik vind het niet meer dan normaal om de lokale gewoontes te respecteren.

Sinds ik in Thailand ben zijn er ook een hoop beestjes. Ook in de slaapkamers. Zoals vandaag heb ik gekko in mijn kamer en heel wat muggen. Verder zie je ook overal enorm veel mieren lopen. Op zich vallen de aantal muggenbulten nog wel mee.

Nihao!!!!

Bedankt voor alle verjaardagsberichten via de mail, op de site of via facebook. Facebook is een van de vele sites die geblokeerd is in China. Ik kan de berichten via mijn mail lezen maar ik kan er niet op reageren. Hoe is het verder in Nederland??? Is het daar een beetje lekker weer???

Ik heb een lange tijd geen internet gehad dus bereid je voor op een lang verhaal. Ik ga verder waar ik gebleven was in Beijing 09-05-2012

S’avonds namde we de trein naar Xi’an, 12 uur. De treinstellen zijn toch anders dan de treinen waar we eerder in hebben gezeten. Er zijn nu 6 bedden per cabine en zonder deur. Ik was alleen met 5 anderen Chinezen. Ik had het onderste bed en die was al vrij snel in beslag genomen door hordes chinezen. Ze vroegen netjes wanneer ik naar bed wou en of ik niet in het bovenste bed wou slapen. (met vragen bedoel ik wijzen en gebaren want ze spraken geen Engels). Ze hebben me bier, een appel en een worstje aan geboden. Ik heb netjes alles aan gepakt (en alles weg gegooid) en elke keer als er Gambeee (proost) werd geroepen deed ik net of ik mijn bier op dronk. Toen de lichten uit gingen, hadden ze netjes alles opgeruimd en het feestje ergens anders voortgezet zodat ik naar bed kon. Dat ze ontzettend herrie maakten toen ze naar bed gingen en opstonden neem ik voor lief. Chinezen zijn nou eenmaal luidruchtig en hebben nog niet van fluisteren gehoord. Ze kunnen het gewoon weg niet. Wel onrustig geslapen, de bedden waren harder en kleiner dan anders. Ik had mij kleine rugzak in een andere cabine gedaan, daar sliepen 6 groepsgenoten. Had bedacht dat, dat veiliger (en comfortabeler) zou zijn dan er mee in bed slapen.

Xi’an en het Terracotta leger 10+11+12-05-2012 Xi’an

Aan gekomen in Xi’an moesten we een stukje lopen met onze bagage. Ons hotel ziet er erg goed uit. Ik heb een kamer alleen, met dubbel bed. Beetje vreemd: als ik onder de douche sta kan je zo de kamer in kijken en ook naar buiten. We kregen een kleine rondleiding door de stad. We hebben de Bell tower en Drum tower gezien. Daarna gingen we naar een gedeelte, wat ik kan omschrijven als het echte China. Rommelige, smalle en drukke straten. Bijna geen toerist te zien. Met overal stalletjes met eten, dat terplekke word klaar gemaakt. Nog gefacineerd staan kijken hoe een man met deeg aan het gooien en zwaaien was. Hij was noedels aan het maken. Heel veel onbekende dingen gezien. We gingen lunchen in een klein maar populair restaurant. Een van de lokale gerechten hier in Xi’an is Yangrou Paomo. Je moet voor dit gerecht wel even wat doen. Je krijgt twee broodjes (soort Pitabroodjes maar dan anders) en die moet je zo klein mogelijk in stukjes breken en in een kom doen. Daarna geef je je kom aan de keuken en krijg je een nummer. Ze komen dan daarna je kom weer terug brengen. Het gerecht bestaat uit: Noedels en stukjes brood gedrenkt in bouillon met stukjes schapenvlees en tofu. Verder kan je er nog chili saus in doen en grote tenen knoflook. Alleen is de knoflook heel anders hier. Ik kan ze het best omschrijven als een soort augurken en kleine uitjes uit zo’n potje. Ze zijn zoet zuur van smaak en niet zo heel erg knoflookachtig. Ik vond het allemaal erg lekker maar het was weer zo veel.

Daarna nog een stuk door de straten gelopen waar ik nog een klein peanut koek heb geprobeerd. Wat aan de droge kant.

De rest van de middag hadden we een vrije middag. Ik en Jethro gingen samen op pad. Hij moest langs de bank om wat zaken te regelen. Meer dan een uur hebben we daar gezeten. Ik ben ondertussen in slaap gevallen daar. En hij maar bellen en regelen. Daarna zijn we samen richting de oost poort van de stadmuur gelopen. Xi’an heeft een grote stadmuur die nog geheel intact is. De muur is vrij breed en enorm lang. We hebben fietsen gehuurd en hebben er toch bijna 1 1/2 uur over gedaan om de hele muur rond te fietsen. Het was erg warm dus we waren gedwongen om af en toe te stoppen en wat drinken te kopen. De muur is nog in erg goede staat, al is de weg soms erg hobbelig. Ik had al hoofdpijn maar na het fietsen was dat nog 10 keer erger.

Ik had erg last van mijn hoofd, nek en begin verkouden te worden dus ik besloot om maar niks te doen meer de rest van de dag. Heerlijk gerommeld in de hotelkamer. Veel foto’s kunnen uitzoeken.

Ik was er al bang voor dat dit ging gebeuren. Maar vanochtend ziek wakker geworden. Duidelijk iets van verhoging en alles koste moeite. We gingen met het openbaarvervoer naar de Terracotta leger. Gelukkig was de tweede bus een comfortabele en kon ik daar slapen. We hadden een lokale gids Michelle. We zijn begonnen met het bezichtigen van twee gerestaureerde karren met paarden, niet levensgroot. Daarna naar Pit 2 waar nog veel begraven ligt en bijna alles in brokstukken ziet liggen. Alles was vernietigd vier jaar nadat de keizer (Qin Shi Huangdi) overleden was. Het was geen vriendelijke keizer. De keizer was bang voor de dood en ze zeggen dat de eerste steen voor de graftombe is gelegd toen hij pas 13 jaar was. 22 eeuwen geleden werkte er meer dan 500.000 mensen 36 jaar lang aan de graftombe. Een tombe waar ook veel van de werkers de dood vonden. Er is maar 1 beeld in zijn geheel terug gevonden. De beelden hadden ook echte wapen maar die zijn door de bandieten mee genomen. Verder waren ze geschilderd maar daar zie je nauwelijks meer wat van. Elk Terracotta warrior heeft een eigen gezicht, er is er geen een hetzelfde. Niemand wist dat al dit lag verborgen tot dat een lokale boer een put ging graven en de eerste stukken tegen kwam in 1974. Ze denken dat er nog veel meer ligt verborgen.

Pit 3 is de kleinste en de diepste die tot nu toe gevonden is. Archeologen denken dat het hier gaat om de headquarters. Dus alle belangrijke officieren.

Daarna naar pit 1, de allergrootste en waar de meeste warriors staan. Ook hier worden nog steeds beelden gerestaureerd. Toch wel de indrukwekkendste hal. Al had ik weinig energie om echt te kijken en foto’s te maken. Ik was blij toen we weer terug gingen, al duurde dat een eeuwigheid want de groep is niet zo snel. Eenmaal terug bij het hotel gingen ik, Lucy en Tao naar de apotheek. Ik stond enorm te trillen en wou alleen maar liggen en het duurde weer erg lang voordat we het juiste medicijn hadden gevonden. 2 tylenol genomen en daarna geslapen. 3 uur later werd ik wakker en mijn laken waren kompleet doorweekt van het zweet. Ik bedacht me dat ik eruit moest om nog langs de supermarkt te gaan voordat alles dicht ging. Daarna direct weer naar bed. De hele nacht enorm onrustig geslapen en enorm veel gezweet.

De volgende dag de hele ochtend over gedaan om mijn tas in te pakken. Steeds moest ik weer liggen. Gelukkig mochten we laat uit checken en gingen we daarna gelijk naar het treinstation. In 17 uur waren we in Chengdu, ik had enorm slecht geslapen.

The Giant Panda 13-05-2012 Chengdu

We kwamen vroeg aan in Chengdu (rond 5 uur s‘ ochtends), we konden nog niet in checken in het hotel maar wel onze bagage achterlaten. Toen zijn we naar een hostel gereden waar we hebben ontbeten (westerns eten). Ik heb geprobeerd me yoghurt met fruit op te eten maar het ging met enorme moeite. Daarna met de privé bus richting het Panda breeding centre. We kwamen al snel vast te staan in het verkeer. We dachten dat er een ongeluk gebeurd was en we waren aan het mopperen dat niemand aan de kant ging. Toa is gaan kijken, er bleek een waterleiding omhoog gekomen te zijn en de hele weg was open gebroken. Na een half uur konden we eindelijk achteruit rijden en keren. Onze chaffeur was ook onze gids bij de panda’s. Omdat we later waren hadden we haast. De panda’s zijn het actiefst in de ochtend en daarna slapen ze. Dus renden het park door. Al had ik daar kompleet de energie niet voor en Toa maar zeggen dat ik door moest lopen. Op een gevend moment maar gezegd dat ze maar vooruit moeten gaan lopen en dat ik het bordje Panda’s ook wel kon volgen. Panda’s lagen uit gebreid te eten met zijn allen. Er waren ook een aantal jongen waarvan er een extreem actief was. Probeerde steeds in de bomen te klimmen, was er erg onhandig in en viel er steeds uit. Viel uiteindelijk op zijn hoofd en gleed toen zo de greppel in. Gelukkig kon hij daar zelf weer uit komen (bij poging 2 dan). Verder hadden ze ook nog de kleine rode panda’s maar die vond ik niet zo interessant. Na een kort bezoek (wat ik helemaal niet erg vond) zijn we weer terug gereden naar Chengdu en konden we inchecken. Ik heb heerlijk niks gedaan in het hotel. Na wat geslapen te hebben de tv aan gezet. Eerst maar naar Chinese muziek gekeken en daarna het nieuws. Toen kwam ik een kanaal tegen waar ze films draaiden met Engelse ondertiteling. De film boeide me voldoende om het helemaal af te zien. Samen met Mark, Jeff, May en Rebecca zijn we ‘s avonds de stad in gegaan. We zijn naar een mooi Hutton gebied gelopen waar ze allerlei eten en bars hadden. Voorzichting daar een noedel soep gegeten en dat ging aardig. Daarna in een bar gezeten, we zaten buiten en ik ben ontelbaar keer op de foto gezet door voorbijgaande Chinezen toeristen. Het niet laat gemaakt. Heerlijk geslapen in lange tijd.

Leshan, Giant Budha, in het klooster 14/15/16-05-2012 Mount Emei

14 mei

Vandaag werden we door dezelfde chauffeur naar Leshan gebracht. Of net buiten Leshan waar de Giant Budha is. Leshan zag eruit als een mooie stad, maar we hadden geen tijd om die te bezoeken verder. We moesten weer even een paar trap treden klimmen om boven aan te komen. Daar waren een aantal tempels om te bezoeken. Verder was er een grot waar een monnik in sliep toen de grote budha werd gemaakt. Pikkedonker daar. Vanaf boven af kon je alleen het hoofd van de budha zien. We gingen met de trap naar beneden. Alleen stond hier een enorme rij. Langzaam gingen we naar beneden. Beneden konden we de hele budha zien, die 78 meter hoog is. En waarvan de tenen al 8,50 m groot zijn. Je kreeg hem alleen niet helemaal op de foto, je kon niet ver genoeg achteruit lopen want daar was water.

Tijdens het wachten om naar beneden te gaan ontdekte ik dat het al 14 mei was. Ik was het kompleet vergeten, morgen ben ik jarig. Na de Giant Budha zijn we in een paar uur naar Mountain Emei gereden. We sliepen in het Baoguo Klooster onder aan de berg. Het is vrij groot, veel verschillende tempels. We zijn ontvagen door Patrick, geweldige gast. Hij praat wat onduidelijk maar heeft zijn hart op de juiste plaats. Hij regelt werkelijk alles voor je. Maakt zich niet druk om wanneer je hem betaald. Ik ben samen met Elaine en Sarah nog naar het vrouwen klooster (Fuhu) gelopen. Het was daar een stuk rustiger. Ze hadden daar een ruimte met 500 levensgrote beelden van hun heilige. We zijn terug door het bos gelopen, paar keer de rivier over moeten steken. Mooie wandeling.

Na het avondeten in de stad zijn we richting de universiteit gelopen. Op zich niet bijzonder.

In de Baoguo klooster leeft een klein groepje (mannelijke) moniken. Geld word gedoneerd. Om 4.30 s’ochtends begint de eerste service. De budha is atlijd richting het zuiden gericht zodat de mensen die bidden richting het noorden knielen. Vaak zijn de mannen en vrouwen tempels appart. Een monnik blijft zijn hele leven in een klooster, ze mogen niet drinken, geen seks, geen drugs en geen crimineel verleden hebben. Als ze het klooster binnen treden moeten zij en hun familie een contract onder tekenen. De familie moet instemmen dat hun zoon niet mag trouwen en kinderen mag krijgen. Als het klooster binnen gaan moet hun haar geschoren worden (ook bij de vrouwen) en ze krijgen een soort brandmerk boven op hun hoofd.

15 mei

Vandaag moesten we vroeg op, Patrick had voor sandwiches met ei gezorgd. Hij had ook speciaal instant chocolademelk gehaald omdat iemand had gevraagd of hij dat had. Super lief. Het duurde meer dan 10 min toen de eerste happy birthday zei. Tao heeft het gewoon helemaal niet gezegd. We moesten lopend naar het busstation. We hebben vandaag en morgen een lokale gids, George. We namen de bus naar de top van de berg. Ik werd door het geslingerd weer eens misselijk. Meer dan 3000 meter hoog was de top. We moesten ongeveer 30 min klimmen om bij de kabelbaan te komen. Ik had er enorm veel moeite mee. Ik had nog steeds weinig energie van het ziek zijn en ik had enorm last van de hoogte. Zwakke benen. Het uitzicht was super trouwens. De kabelbaan nam ons nog wat hoger naar Jinding peak waar een groot beeld staat van 3 olifanten en budha. Zijn hoofdtooi en zijn staf zijn van echt goud. Als je de slagtanden van de olifanten aanraakt brengt dat geluk. Niet dat je erbij kan, was veel te hoog. Maar er waren ook kleine olifanten. Ze hebben overigs drie slagtanden aan elke kant.

We gingen weer naar beneden een paar hadden bedacht omdat lopend te doen. Ik vond het wel prima en nam de kabelbaan, om toch nog wat krachten en energie te besparen voor de lange wandeling in de middag. Na de lunch namen we de bus weer een heel stuk naar beneden waar we vervolgens onze tocht begonnen. In het begin viel het reuze mee, het was vooral heel vlak. Maar het werd toch uit eindelijk een hele klim. De laatste 20 min was alleen maar trappen. 1200 treden om precies te zijn. Onderweg zijn we aantal keer apen tegen gekomen. We hadden stokken bij ons om herrie te maken en om ze te slaan. Ja ik was het daar niet helemaal mee eens maar het herrie maken werkte meestal goed. George sloeg ze wel als het nodig was. Blijf het vervelend vinden, wij lopen immers door hun leefomgeving. Dat wij daar zo nodig een wandelpad hebben aangelegd. Kan wel merken dat de groep echt helden op sokken zijn, ook Tao is doodsbang voor apen. Hij bleef me maar duwen dat ik door moest lopen. Man relax, zo lang je niet met eten gaat lopen zwaaien doen ze niet veel. Toen Rebecca voor het eerst een aap zag begon ze om George te roepen. Dit werd meteen als grap in gezet, zodra we apen zagen was het Geooorggeee Geoooorge!!!

De tocht was best zwaar, het was ook erg warm en gelukkig hadden we alleen onze kleine rugzakken bij ons. Net voordat we bij de Monastery aankwamen is er een restaurant. De Hard Wok, daar werd eerst even een biertje gedronken. Sarah bood me een ijsje aan voor mijn verjaardag.

De Hongchungping klooster is een heel stuk kleiner dan de eerste waar we in verbleven. Er leven hier minder dan 10 monniken. Douchen was gezamenlijk (vrouwen en mannen wel apart) en ja daar hadden mensen toch wel moeilijk mee. Goh wat ben ik blij dat ik niet zo preuts ben opgevoed. Na een heerlijk gedoucht te hebben moesten we weer een stuk naar benden naar het restaurant. Met restaurant bedoel ik een open plek met picknicktafels en een familie die voor je staat te koken. Ik had bedacht dat ik wel een pannenkoek had verdient ook al stond het op het ontbijtmenu. Het was een dubbele dunne pannenkoek met banaan, appel en chocolade. Heerlijk. Dit kreeg ik van Elaine. Tijdens het eten werd de Chinese versie van Happy birthday geoefend. En zei Tao eindelijk dat ik jarig was en hij had zelfs een kado. Chinese boekenleggers. Verder hadden we zo weinig energie over dat we na het eten gelijk naar bed zijn gegaan.

16 mei

Naar beneden lopen was een stuk relaxder en makkelijker. We kwamen nog wel een horde apen tegen waar vooral Tao zich enorm druk om maakte. De rest stond foto’s te maken. Al werd er wel enorm rond gegeind met George. Zodra we een aap zagen was het Geoooorgeeeee. Help ons!!

Jeff en ik besloten om in een klein meer te zwemmen. Het water was helder en we hadden gevraagd of meer mensen er in zwommen. We waren half uit gekleed toen Tao vroeg of we het echt gingen doen. JA, daarna zei hij dood leuk dan moet je eerst een formulier invullen dat het op eigen risico is. Omdat het een gevaarlijke activiteit was. Toen was het even stil en zei Jeff, You are joking right? Toa; no not joking, Ik: Seriously en hij knikte en daarna begon bijna iedereen te lachen. Ik had nog steeds het idee dat het een grap was. We bleven nog even door vragen over het formulier en discuseren over de gevaarlijkheid van in een meer zwemmen. Maar ja we moesten een formulier invullen. Niet dat hij dat bij zich had, dus we gingen eerst zwemmen en daarna toen we pas 2 uur later terug in het klooster waren moesten we tekenen. Om het allemaal logisch te houden, haha Later hadden we het over de boot reis toen ik vroeg of het niet fantastisch zou zijn als we een matras op het dek leggen en onder de sterren te slapen. Hij begon weer over dat formulier. Daarna vroeg hij of er sterke/goed zwemmers waren. Hij kan namelijk niet zwemmen. Voor een eventuele reddingsactie. Waarop ik zei dat ik dan eerst zo’n formulier moet invullen. Het was eruit voor dat ik het door had. Gelukkig hoorde alleen Rebecca het echt. En die kwam niet meer bij.

We hadden best snel gelopen en waren al snel bij het busstation. Daarna terug naar het Baoguo klooster. We hebben een hele relaxde middag gehad. Patrick reed ons eerst naar de bank, dan naar de massage plek en dan na de hot springs. De massage was anders dan anders. Je moest je kleding aan houden. Ze was erg hard handig, maar ze kreeg wel alle knopen in mijn rug los. Het hele lichaam werd behandeld. Ook je buik wat ik erg onprettig vond. De hot springs was meer gewoon een uitgebreid buiten zwembad complex, helaas is het hier nog geen hoogseizoen en waren de helft van de baden gesloten. Erg schoon was het water niet. Toa nog gevraagd of ik hier voor een formulier moest invullen. Dat hoefde niet, vreemd genoeg. Hij zelf kan niet zwemmen en was enorm bang. Sommige mensen hebben heb zwem les gegeven.

Het Chinese eten komt met ondertussen me neus uit. Het smaakt allemaal hetzelfde Spicy. Ben er een beetje klaar mee. Snak na wat westerns eten. Al is het een grote hamburger ofzo!

Chinese Cruise 17/18/19/20-05-2012 Yangzi rivier

17 mei

Patrick had weer voor ontbijt gezorgd en bracht ons naar het busstation. Vandaag hadden we een erg lange busrit en hij was ook niet erg comfortabel. De buschauffeur vond het nodig om constant te toeteren. Echt enorm irritant als je meer dan 7 uur in een bus zit.

Ik had een privé kamer op de boot. Ik had verwacht dat het een gewone boot was dat mensen van A naar B brengt maar nee het was een heuse cruise met strak programma. Toen ik het programma in mijn handen kreeg viel het gelijk op dat we verplichte excursies hadden. En als ik ergens een hekel aan heb is het verplichte dingen ondernemen, en dat met alle passagiers :240.

18 mei

Ja en een Chinese cruise zou niet een Chinese cruise zijn zonder Wake Up call. Om 5.30 kwam er op eens enorm hard muziek uit de speakersin mijn kamer zetten, gelukkig kon het ook uit. Om 6.50 hadden we ontbijt en na het ontbijt moesten we verplicht de boot af. In soort golfwagentjes werden we vervoerd naar de plek waar onze excursie zou starten. Toen we de boot afgingen moesten we allemaal een keycord om onze nek hangen. Gelukkig waren het niet van de afgrijselijk petjes die de meeste chinezen toeristen verplicht moeten dragen als ze in een groep reizen. Onze niet zo goed verstaanbaar Engelse gids had daarboven op ook nog eens zo’n vlaggetje en luidspieker om haar nek hangen.

We gingen naar Ghost town Fengdu. Toen de 3 gorges dam werd gebouwd, kwam een deel onderwater te staan en zo moesten mensen in Fengdu verhuizen. Nou gelijk een reden om de stad in een toeristische trekpleister te veranderen. Ze hebben ook gelijk maar even wat tempels gebouwd met goden die de geesten en de doden weg jagen en verder word er ook nog gebouwd aan een reusachtig beeld. Ik heb de tour een tijd gevolgd tot het moment dat we in een tempel iets moesten schreeuwen om de geesten weg te jagen. Toen voelde ik me zo belachelijk dat ik maar alleen verder ben gegaan. Een goede keuze want ik kwam voor de groepen uit te lopen en had dus geen enkel toerist om me heen. Ik kon rustig de tempels bekijken en tegen de tijd dat ik boven op de berg klaar was kwamen de groepen naar boven. Kon ik mooi het beneden gedeelte ontdekken en daarna heb ik een lange tijd aan het water gezeten.

S’avonds zijn we naar het dek gegaan waar er een soort disco was. Ik had al heel lang niet meer gedanst dus ik stond zo op de dansvloer. De Chinezen houden een rare manier van bewegen na. Het lijkt de meeste tijd meer of ze stretchoefeningen aan het doen zijn. Ze lopen ook erg graag de polonaise, klappen graag, met zijn allen in cirkels dansen en zijn over het algemeen allemaal A ritmisch.Fantastisch om naar te kijken. Ik vermaakte me er wel mee. Het duurde een eeuwigheid voordat er iemand anders van mij groep op de dansvloer stond. Ik vond al snel ergens anders slachtoffers. Andere Australiërs, die hadden wel zin om te dansen. Samen met John, een 50+, de jive en de chachacha gedaan op muziek die echt niet om aan te horen was.

Maar we vermaakte ons prima. De avonden hier duren niet lang, Ik, Jeff, Mark, Rebecca en May waren uit eindelijk de laatste op de dansvloer en besloten om 23.00 naar bed te gaan.

19 mei May verjaardag

Vandaag in lange tijd weer eens uitslapen. Het ontbijt heb ik maar overgeslagen, die was om half 6. Het uitzicht was enorm veranderd toen ik wakker werd. We waren in de eerste kloof terecht gekomen, de Quatang Gorge. Op het dek kregen we daar wat uitleg over. Ik ben in de tussen tijd enorm verbrand. Na de lunch moesten we weer op een verplichte excursie. Dit keer met kleine bootjes door een smallere stuk van de kloof te gaan varen. Ik heb me echt verschrikkelijk geërgerd aan de Chinezen die constant probeerde te horen of er een ego was. En maar schreeuwen en schreeuwen. Op de boot zaten heel veel buitenlanders, maar de gids voelde zich niet geroepen om ook maar iets in het Engels te zeggen. Ze bleef aan 1 stuk door in het Chinees praten. Gelukkig was ik er dit keer op voorbereid en had ik mijn iPod meegenomen. Het uitzicht was prachtig trouwens. We moesten trouwens reddingsvesten aan trekken. Toen ik die van mij aan had heb ik hem ook maar gelijk weer uit getrokken. Het ding was zo kapot dat het toch niet had geholpen. Ik keek om me heen en zag dat iedereen zo’n kapot ding aan had. Op de terug weg begon onze lokale gids ook nog eens dingen aan ons te verkopen en ze raakte geïrriteerd dat ze niks verkocht. Maar goed wat moet ik met drie zakken vol met theebladeren. Daarna ging ze ook nog eens zingen en verwachte dat we mee gingen klappen. Ik en May hadden enorm de slappe lach daardoor. Ach je leert weer van dit soort dingen, ga nooit maar dan ook nooit mee met een Chinese cruise boot.

Nog zoiets, we hadden een crew show na het avond eten. Nou hartstikke leuk dat ze een uur lang voor ons willen optreden maar hadden ze niet tenminste 1 persoon kunnen vinden met wat talent???? Ik werd al snel het podium op getrokken om een spel te doen. Nou bleek dat gewoon te zijn wie het snelst een pint bier kon opdrinken. Ik heb het netjes afgeslagen, gezegd dat ik geen bier dronk en vervolgens Rebecca naar voren geduwd. Van de drie die daar stonden won Jeff uiteindelijk. Daarna moest ik nog een keer het podium op, dit keer voor karaoke. Ik kon kiezen uit een hele lijst Chinese liedjes of Lady Gaga?!?! nou doe dan maar Lady Gaga. Samen met May, Telephone gezongen. Na ja gezongen, het was echt een super snel nummer dus we hielden het alle twee niet bij.

Na de show zijn we richting het dek vertrokken. Waar een hoop dronken Chinezen aan het dansen waren. Wij hadden wel genoeg gedanst de avond daarvoor en besloten wat verder weg te gaan zitten en gewoon te praten en spelletjes te doen. Ook vandaag was het vroeg afgelopen, de muziek werd al om 22.30 uitgezet en niet veel later ben ik naar bed gegaan.

20 mei

Vanochtend weer vroeg op, de Chinezen houden er wel van. ;)Voor het ontbijt me tas ingepakt. Ook vandaag gingen we op verplichte tour. Dit keer moest alle bagage mee genomen en in en bus gestopt worden. Vervolgens reden we naar de 3 gorges dam. We hadden weer een lokale gids, maar ik verstond er vrij weinig van. De dam was zo lelijk dat ik er geen foto van durfde te maken. Daarna gingen we ook nog eens naar een soort museum waar ze lieten zien hoe ze de dam hadden gebouwd en er was een model te zien. Ik ging daar eerst naar de wc, tegen de tijd dat ik het gebouw wou binnen gaan stond het vol met schreeuwende Chinezen. Toen maar besloten om terug naar de bus te lopen.

We zijn nu in Yichang dat aan de Yangzi rivier ligt. Er valt hier niet veel te doen, maar het eten op de straat is fantastisch. Voor 2 Yuan had ik mijn middag eten. 10 yuan is €1,20. Daarna de boodschappen gedaan voor morgen, dan hebben we weer een lange treinrit.

We zijn vanavond in een HotPot restaurant wezen eten. Een soort fonduen maar dan op zijn Chinees. Ik vond de verandering super, ik heb erg genoten van het eten. Het was ook erg gezellig.

Groetjes Lizzy

Ps ik vind het erg leuk om jullie reacties te lezen!!!!

Aangekomen in Beijing werden we ontvangen door Roxy. Alle Chinese die in het toerisme werken hebben een Engelse naam. Bij aankomst was het meteen duidelijk dat het erg warm was. Gelukkig hoefde we niet ver te lopen naar onze bus, die ons snel naar ons hotel bracht. We hebben niet echt veel gedaan meer omdat het al laat was. We zijn over de Night market gelopen, daar verkopen ze allemaal lekkernijen: slang, zeepaard, zeester, rupsen ect. Maar we konden er niks van proeven want we gingen naar een restaurant. Als je naar een Chinees restaurant gaat en je bent met een paar mensen, krijg je al gauw een eigen kamer met een ronde tafel. Op die tafel staat een plaat die rond draait. Ik vind het geweldig dat iedereen zelf wat besteld maar als het eenmaal op de plaat staat kan iedereen er van af eten. ‘Na het eten ging de rest naar een Kungfu show, ik en Sam bleven in het hotel. Daarna zijn we nog met zijn allen wat wezen drinken maar dat werd niet laat.

Summer palace + Temple of heaven + wacky Saterday 05-05-2012 Beijing

Het Summer palace, we hadden allemaal gedacht 1 paleis en dat was het. We wisten niet wat we zagen toen we de plattengrond in onze handen kregen. Het is meer dan 290 Hectare groot, 3000 bouwwerken,420.000 bomen waarvan 1200 meerdere eeuwen oud zijn en dit alles word door 1700 mensen onderhouden. Het ligt in het noordwesten van Beijing en we deden er meer dan 1 uur over om daar te komen. De bekendste en grootste tempel is Tower of Buddhist incense. Er is ook een meer: Kunming lake, waar je een boot kan nemen of een fietsboot kan huren. Summer palace is gebouwd in 1750 door Emperor Qianlong om de verjaardag van zijn moeder te vieren. Toen werd het Tuin van de wonderbaarlijke heuvels genoemd. En later werd het gebruikt voor andere Emperors en Empresses. We zijn hier maar in groepjes gegaan. Het was enorm druk, maar het viel op dat er alleen maar Chinese toeristen waren en maar heel erg weinig westerse mensen. Ik ben samen met Allan en Alex op getrokken. We zouden om twee uur weer verzamelen maar Allan en ik zijn verder gegaan en Alex is terug gegaan omdat hij met de rest naar de verboden stad zou gaan en ik dat met mijn nieuwe tour zou doen. Allan en ik besloten om op zo’n dragonboat te gaan en daarna terug te lopen naar de ingang.

Ik en Allan zijn toen daarna naar De Temple of Heaven geweest. Opzich mooi maar niet geheel bijzonder meer nadat we het Summer palace hadden gezien. Het park er om heen was wel interessant. Het word door de lokale Chinese gebruikt. Ze spelen daar veel kaartspelletjes, of sporten, hele koren die aan het zingen zijn of speciale Chinese bordspellen waar ik niks van snap. Vond het erg leuk om te zien.

Al de hele week ging het over de laatste avond samen en dat we pub golf gingen spelen. Nou heb ik geen zin om het uit te leggen omdat we het uiteindelijk niet gespeeld hebben. Maar toen werd er iets anders bedacht, we gingen uit in onze gekke outfits. Dus mijn broek uit Zuid-Afrika aan, vel shirt er op, bikini erover heen, lage schoenen aan, me sokken zo hoog mogelijk opgetrokken en mijn golfpet op. En daar gingen we dan. We werden ontzettend aangestaard maar een lol dat we hadden. De rest van de avond was niet heel bijzonder.

Afscheid nemen en nieuwe groep Inrepid 06-05-2012 Beijing

Vandaag eindigde de vodkatrain. Ik had gisteren al afscheid genomen van een aantal mensen. Omdat we elkaar waarschijnlijk niet meer zouden zien. Vandaag ben ik samen met Allan, Alex en Sam naar de Silk market geweest. Een grote overdekte markt van 7 verdiepingen. Alle spullen zijn nep en je moet natuurlijk veel afdingen. Ik werd gek van het geroep lookie lookie, of ze trokken aan je of ze stopten een artikel onder je neus die je echt moest kopen volgens hun. Heel irritant, we zijn er maar een uur geweest om vervolgens naar een andere markt, die van het rare eten te gaan. Helaas was die dicht. Dus de rest van de dag in het hotel gezeten. Toen kwamen opeens Charlotte en Richard binnen die bij de muur waren geweest. Die hebben vervolgens Tom en Kay uit hun bed geschopt en toen was het hele team weer kompleet (voor eventjes dan). Er moest natuurlijk wel voor de laatste keer samen vodka gedronken worden. Ik moest als eerste weg en gingen we gezamenlijk op zoek naar een taxi. Na meer dan 1 uur gaf ik het bijna op. Elke keer stopte er een taxi maar zodra ze hadden gelezen waar ik heen moesten zeiden ze nee. Daarna maar op een Riksjafiets gegaan voor 9 euro. Veel te duur maar ik moest echt weg. Levensgevaarlijk op zijn motorfiets met bagage en ik op een zitje. Erg snel gingen we niet en hij stapte ook nog een keer af omdat hij geen idee had waar hij heen moest. Maar we hebben het gevonden, daarna snel inchecken en met tassen en al die meeting ingelopen. Ik was 10 min te laat, terwijl ik zo op tijd vertrok.

De nieuwe groep is compleet anders dan de oude. Andy is onze gids, ik kon al aan het begin praatje horen dat dit een lange reis word. Hij praat erg monotoon en langzaam en herhaalt daarop ook nog alles. Verder is de gemiddelde leeftijd hoger.

Lucy en Robin: gepensioneerd uit Perth Australië

Eilein en Sarah: moeder en dochter uit Vancouver, Canada

May en Rebecca: twee vriendinnen, verpleegsters uit Sydney Australië

Mark: Net uit Australie, daar gewerkt. Woont in London

Jethro: lets call him Jeff: ik vergeet constant zijn naam maar hij komt uit Sydney!

We zijn met zijn 9en, dus dat betekend dat ik een kamer alleen heb weer! Relaxed! We zijn in de avond met zijn allen uit eten gegaan. Het bleek soms moeilijk een gesprek op gang te houden. En als Andy praat luistert ook iedereen. Ik ben gewend van de andere groep om constant grapjes te maken en lol te hebben. Maar dit is een stuk serieuzer. Nadat iedereen klaar was met eten duurde het nog een uur voordat we eindelijk weg gingen. Maar op tijd naar bed gegaan, want dit zijn niet de mensen waar ik nog even de pub in loop.

Tia’namen square + verboden stad 07-05-2012 Beijing

Vanochtend om 8 uur vertrokken richting het grootse plein ter wereld, maar het staat ook natuurlijk bekend om het drama dat zich daar heeft afgespeeld (1989). Op het plein staat het regering gebouw, monument voor de mensen die zijn gestorven in de strijd, het museum van China en het monument van president Mao, waar zijn lichaam gebalsemd ligt. Ook zie je daar het eerste gebouw dat leidt naar de verboden stad. Met daarop het bekende portret van President Mao. De eerste drie gebouwen waar we door heen liepen (de poorten dan) zijn nog niet in de verboden stad maar een soort regeringgebouwen. Daarna de verboden stad in. Andy stopte werkelijk overal bij en begon dan gerust 15 min ergens over te praten. Na de zoveelste stop probeerde ik stiekem de groep kwijt te raken toen we door de menigte Chinezen heen moesten. Helaas zag hij het en riep vrolijk dat ik die kant op moest komen. Toen ik vriendelijk vroeg of ik ook zelf even mocht rondlopen en ontdekken. Keek hij me geschrokken aan. Ik moest hem echt overhalen dat het wel oké was dat ik alleen ging. Uiteindelijk vond hij het goed. Binnen een min stond hij weer naast me. En vertelde dat ik eigenlijk bij de groep moest blijven en dat we een familie waren. Hem weer uitgelegd dat ik gewend ben om alleen te zijn, ik een ander tempo heb en meer weg wou van alle toeristische spots. Uiteindelijk liet hij me toch gaan. Hem maar niet verteld dat hij me verschrikkelijk irriteerden.

Een stuk rond gelopen te hebben in de verboden stad. Echt werkelijk elk gebouw lijkt op elkaar en zo mooi is het niet. Het is verder niet aan gekleed met planten of bomen. Tot op het einde want daar was er een kleine tuin. Ik ben ook op stukken geweest waar bijna geen toeristen waren. Sowieso zijn alle toeristen Chinezen en is er bijna geen westerse te spotten. Ik ben al een paar keer op de foto genomen door een Chinees en er was er maar 1 zo vriendelijk om te vragen of ik met zijn vriendin op de foto wou. Ik vind het niet erg, wij doen het ook bij hun. Maar ik vraag het toch meestal wel. Moet ook wel lachen om hoe ze het doen, ze staan heel serieus een foto te nemen van iets wat naast mij is en op het laatst draaien ze de camera naar mij.

Op het laatst kwam ik toch de groep nog tegen en zij waren blij dat ze bij het einde waren. Ze vonden ook dat Andy te veel vertelde en vonden het helemaal niet erg dat ik er in mijn eentje vandoor ging. Ze vonden het zeer begrijpelijk. Ik merkte al snel dat hij echt alleen de zeer toeristische dingen had laten zien. Toen ik vertelde dat ik ook in een paar hallen geweest ben waar ze bijv Jade voorwerpen en traditionele trouwerijkleding showde werden ze al snel jaloers.

Na de verboden stad hebben we met zijn allen geluncht. Dit duurde weer oefenloos lang. We waren al lang 1 uur klaar met eten en we waren nog aan het bespreken wat we gingen doen. Toen het over de temple of heaven (waar ik al ben geweest) ging dacht ik mooi dan ga ik er nu in mijn eentje vandoor alleen hield Andy me weer tegen. Uiteindelijk werd besloten om met zijn allen terug te gaan naar het hotel.

S’avonds zijn we met zijn allen naar een Acrobatenshow geweest. Super goed, hier en daar een fout. Maar wat knap allemaal. Mijn favoriete act was toch denk ik wel de laatste. Waar een groep meiden eerst danste en daarna allerlei trucjes uit haalden terwijl ze aan het fietsen waren. Uiteindelijk belanden ze met zijn 10 op 1 fiets.

The Great wall, de draak van tienduizend mijl 08-05-2012 Beijing

Vanochtend vroeg op voor het onbijt om 7 uur hadden we afgesproken. We gingen om de hoek eten bij een klein rumoerig restaurant van een echtpaar die op straat stonden te koken. Voor 4 Yuan (50eurocent) had je voldoende eten. Ik heb een paar dumplings en dim sum op. Dim sum is met pasta deeg en dumplings met ander deeg, of andersom, dat ben ik weer vergeten. Verder kreeg ik warme Sojamelk en een dougnet. De melk werd in een kom geserveerd, ze had er eerst een plastic zak in gedaan. Waarschijnlijk om alles schoon te houden.

Toen we in de bus zaten begon Andy als een gek te leuteren over werkelijk van alles. Helaas had de bus een microfoon. Dingen die hij blijft zeggen zijn this is a quiet funny one of quiet dangerous one. Hoe vaak ik dat al niet gehoord heb. Ook tijdens het wandelen voelde ik me een klein kind. Hij waarschuwde constant dat we moesten oppassen, liet met me mee naar het toilet en liep mee naar de bus terwijl er maar 1 bus op de parkeerplaats stond. Ik had hem vast niet kunnen vinden in mijn eentje.

Nog wel iets interessant wat Andy of Tao vertelde. Als je een auto wil kopen in Beijing kan dat niet zo maar. Het is makkelijker als je er al jaren woont anders moet je eerst vijf jaar belastingen betalen, dan moet je wachten op een nummer en dan mag je pas een auto kopen. Mensen in Beijing houden van nieuwe auto’s. Je ziet bijna niemand in een tweedehandse of oude auto rijden. Verder mag je 1 dag per week niet rijden. Vandaag was het Dinsdag en mochten auto’s met 4 of 9 als laatste cijfer op het kenteken niet rijden en op Woensdag is dat dan 5 of 0. Enz.

We hadden enorm vertraging dus we kwamen pas laat aan in Jinshanling. Na een 20 min omhoog geklauterd te hebben was daar de muur. Al gelijk helemaal enthousiast en we waren bij het minst mooiste stuk aangekomen. En pas later bij een veel mooier stuk maar we stonden op de muur! Vanaf het begin werden we gevolgd door minstens 6 chinezen die willen helpen of iets aan je willen verkopen. Ze zijn een behoorlijk stuk mee gelopen, maar de meeste hadden al snel door dat ze bij ons niet moesten zijn. En langzaam druppelde ze weer af. Weer helemaal terug naar beneden om met de volgende groep toeristen mee te lopen. Wat een werk heb je dan zeg. Zouden ze überhaupt er nog wat aan verdienen.

Wie de muur niet heeft beklommen is niet dapper is een uitspraak die je veel hoort. Nou gelukkig ben ik een van de dapperen, haha. De muur loopt van West naar oost, is 6700 km lang en 1/6 omtrek van de wereld. Eigenlijk is het niet 1 muur, maar zijn er hier en daar verschillende stukken muur. Hij is nooit voltooid en heeft nooit zijn doel behaald. Hij was bedoeld om invallen van barbaren tegen te houden. Ze zijn voor het eerst begonnen met bouwen vanaf de 7de eeuw. Soldaten en dwangarbeiders moesten aan de muur werken. Ze denken dat sommige arbeiders die gestorven zijn tijdens het bouwen in de fundering van de muur zijn begraven. Er zijn meer dan 200.000 slachtoffers gevallen tijdens het werk aan de muur.

We hebben uiteindelijk toch wel 4 uur gelopen over 8 kilometer. Het was erg warm, zeker 30 graden maar er stond een klein windje en in de torens is het vrij koel. De muur is gebouwd op de bergen dus hij is nooit echt recht. Je bent constant bezig met klauteren omhoog of omlaag. Het begin viel erg mee. Maar later werd het veel steiler en was de muur niet gerestaureerd, dus op passen waar je je voeten neer zette. Verder waren de treden enorm hoog op sommige plaatsen. Op het einde kon je een heel eind terug kijken wat we gelopen hadden. Toen we bij de laatste toren aangekomen waren moest er ook nog naar beneden gelopen worden, dit waren alleen maar trappen een half uur lang. Mijn benen trilde als een gek. Ik vond de trek al met al best mee vallen, al waren sommige groepsgenoten het daar niet mee eens. Die hadden het niet zo zwaar verwacht. En ik had al gelezen dat het zwaar zo worden en was van het ergste uit gegaan. Ik vond het super leuk maar wou erg graag terug naar het hotel. Douchen en uit rusten. Helaas duurde ook de terug reis meer dan 3 uur, door de hoeveelheid verkeer op de weg.

Beijing Huiling visit + Hutong 08-05-2012 Beijing

Ik had er een beetje een zwaar hoofd in in vandaag. Want ik heb het niet zo op verplicht een bezoek te brengen aan een goed doel en dan moet je je ook nog een verplicht voelen om geld te doneren. Er was verteld dat we naar een school gingen met mensen met leerproblemen. Nou dat zou ik niet zo noemen. Het is gewoon en dagcentrum voor verstandelijk gehandicapten, meeste wel hoog niveau. We werden gelijk erg enthousiast ontvangen. We moesten iedereen de hand schudden. Ik was gelijk al helemaal blij. Daarna kregen we een show te zien van dans, acteer acts, goocheltrucs en gebarentaal. Ik werd tijdens een Michael Jackson dans nummer de vloer op getrokken. Na dat ze wat gebarentaal hadden laten zien moesten wij ook wat leren. Daarna mochten we vrij rond lopen. Ik heb samen met een paar een spel gedaan; met een soort shuttle overgegooid en geschopt. Erg goed erin was ik niet. Maar ze vonden het prachtig. Ik heb nog wat rondgelopen en gekeken hoe ze verschillende dingen aan het maken waren, zoals armbanden of projecten met klei. De gebouwen zijn meer dan 500 jaar oud.

Toen was het tijd voor een Chinees Kalligrafie les. Erg leuk om te doen. Mijn vingers zaten al snel onder de zwarte inkt. Een paar woorden geschreven. Je moet 1 woord in een bepaalde volgorde tekenen. Later gingen we zelf aan de slag, maar er stond verder niet bij in welke volgorde we moesten schrijven.

Toen was het tijd voor lunch die door een verstandelijk gehandicapte bereid was. We kregen dumplings, super lekker. Ook tijdens het eten kwam er regelmatig iemand langs om de hand te schudden. Sommige hadden een paar woorden Engels geleerd. En bleven dan dezelfde vragen herhalen. Daarna zijn we door een Hutong gebied gelopen. Hutong betekend Alley of steeg. Het zijn super kleine straten. Waar je traditionele huizen kan vinden. Een huis begint met een poort en daarna is er een binnenplaats. Aan de deur en poort kan je zien welke rang ze hebben en hoe rijk ze zijn.

Groeten Lizzy

Hallo allemaal,

Hoe is het met jullie???? Ik ga me verontschuldigen voor mijn taal(fouten). Daar zijn een paar reden voor. Ik praat tegen woordig alleen maar Engels en denk ook in het Engels, waardoor het moeilijker word voor me om in het Nederlands te schrijven. En daarnaast heb ik vaak maar weining tijd en typ ik erg snel. Waardoor ik fouten maak en mijn zinsopbouw niet klopt. of dat het verhaal soms erg krom loopt. Nu dit gezegd te hebben...geniet van het volgende verhaal!!!

Mongolie 29-04 t/m 2-5-2012 Ulaanbaatar

We werden om 4 uur s’ochtends wakker gemaakt in de trein en om net over 6 uur waren we in Ulaanbaatar. Op het station stond onze honcho Odka. Ze stelde zich voor als Vodka maar zonder de V. Ze bracht ons gelijk naar ons hotel. Ik had gewoon een eigen kamer met en dubbel bed en bad. Ik heb gebruik gemaakt van het bad. Helaas was het water lauw en moest ik met een waterkoker aan de slag om het een beetje warm te krijgen. Helaas hielp dat niet echt maar met een warme chocolademelk was het nog oké. Het water is trouwens bruin, dus echt schoon is het niet.

Odka heeft ons aardig veel laten zien in Ulaanbaatar. Omdat het veel was en ver van elkaar lag. Had Odka voor een taxibus gezorgd. Die bracht ons de hele dag van hot na her. Het koste ongeveer 7 euro per persoon. Wat natuurlijk een lachertje is. We zijn eerst lopend naar sukhbaatar square geweest. Een mooi plein met het regering gebouw. Daarna door gelopen naar het postkantoor en souvenirswinkel, maar niemand kocht daar iets. Daarna werden we opgehaald door de taxi en zijn we richting een boedistische tempel gereden. Megjid Janraysig Temple. We zijn eerst in de kleinste geweest. Waar en monk op een altaar zat en zand tekening zat te maken. Het uiteindelijk werk is erg groot en volgens mij doen ze er een paar maanden over om het compleet af te maken. Je moet er zoveel geduld voor hebben, ongelofelijk.

Daarna naar de grote tempel geweest, we mochten er helaas geen foto’s maken maar heb het toch stiekem geprobeerd. Al zijn de foto’s bijna allemaal mislukt. Er stond een groot beeld midden in de ruimte. En twee wat kleineren. Verder waren drie muren vol met vitrines met kleine godenbeelden. Als je de tempel uit liep moest je achteruit lopen.

Er moest natuurlijk ook nog even naar souvenirs geshopt worden. Tom had bedacht om een traditioneel jacket te kopen. Toen wij ook maar besloten dat wij dat ook moesten doen. Ik heb een donker blauwe gekocht. Allan was de enige die er geen kocht. Daarna hebben we ze allemaal gedragen. Vlak bij het warenhuis stond een beeld van de Beatles. Beetje vreemd aangezien de Beatles uit Liverpool komen.

Odka nam ons mee naar een Mongolië BBQ restaurant, waar je voor weinig zoveel kon eten als je wil. Je kon steeds zelf alles samenstellen en de bakte ze dat voor je neus. Super lekker gegeten. Daarna gingen we naar de Black market. We hadden niet echt veel tijd meer en het verkeer hier in Ulaanbaatar is absoluut absurt. Nog erger dan in St Petersburg. Alles gaat kris kras door elkaar. Je moet rennen over een zebrapad want de auto’s stoppen niet. Iedereen wil voorrang hebben. En daarbij komt ook nog dat de wegen enorm slecht zijn, heel veel gaten in de wegen. Gelukkig was onze chauffeur enorm rustig, maar toch scheelde het soms maar net. De black market is een ernorm grote markt, waar ze echt van alles verkochten voor een prikkie. Ik heb niet heel lang rond gekeken maar ben meer bij de uitgang blijven hangen. Daarna moesten we als een speer naar het theater.

Tijdens de show lieten ze verschillend acts zien uit de Mongoolse cultuur. Het begon met een verschrikkelijk nummer. Er waren twee mensen aan het zingen en volgens mij was het Mongolian overtone singing. Ik had moeite met mijn lach in houden. En dacht als dit zo doorgaat ben ik weg. Maar er zaten ook erg goede acts bij. Tradititionele dans en er was een erg goede band. Een bekend instrument is de Morin Khuur, vertaling horse instrument of horse head fiddle. Het is een soort gitaar met twee snaren gemaakt van het haar van de staart van een paard. En je speelt het als met een strijkstok. Verder was eer ook tradititionele throat singing. Zingen met geluid dat alleen uit de keel komt. Een vreemd geluid, erg knap maar mooi vond ik het niet.

Na de show weer snel in de taxi op weg naar het Budha park en Zaisan memoriaal hill. Het budha park was dicht maar wij gingen naar het monument, want dat gaf uitzicht over heel Ulaanbaatar. We waren daar met de zonsondergang. Super mooi. Het was ondertussen weer enorm koud geworden.

Mongolië en denk de rest van Azie staan bekend om de vele karaoke bars. Hier dus ook en we konden het dus niet laten om daar naar toe te gaan. We hadden een privé kamer (betaalde daar ook voor, niet veel) en konden een uur lang zingen. Heerlijk, niemand schaamde zich , gewoon doen. Ik en Sam beetde de spits af met Rick Astley’s Never Gonna Give You Up! Ik was aardig onder de indruk van Kay’s Kamma Kamma Kameleon. Verder viel het talent tegen maar ach daar is het karaoke voor.

Nadat ons uur was afgelopen besloten ik, Alex, Kay, Tom en Sam om bij een andere vodkatrain groep aan te sluiten met karaoke. En daarna naar de club zijn gegaan. Erg leuk, je word enorm aangestaard om dat wij de enige buitenlanders zijn! Maar de mensen waren erg vriendelijk en wouden vaak een praatje maken al met al in het Mongools en niet in het Engels, haha

De volgende dag om 10 vertrokken we richting het Ger kamp. De reis daarna toe was verschrikkelijk. Ten eerste had ik slaap tekort, daarbij zat ik achter in en ten derde waren de wegen verschrikkelijk. Onze chauffeur reed de helft van de tijd niet op het asfalt maar in de berm. Omdat beter te rijden was dan de echt weg. Onze eerste Mongolise Yaks gespot!!!!

Voordat we naar het kamp gingen zijn we eerst naar het Genghis Khan statue complex geweest. Een groot beeld van een man op een paard in echt de middleof nowhere. Er was een museum met veel dingen uit de tijd toen Genghis Khan de macht had en de Beste krijger was. Laat ik het zo zeggen hij heeft heel wat mensen omgebracht. Maar in Mongolie is hij een held.

Het Ger kamp. Een Ger is een soort witte ronde tent. Tent mag je eigenlijk niet zeggen want dat vinden ze beledigend. In zo'n Ger stonden vier bedden, een klein tafeltje en een hout kachel. Die het personeel voor je aanhoudt. Ze komen twee keer per nacht, om 2 en 6 uur gooien ze er nieuwe kolen op. Voor mij had het niet gehoeven, het was soms net een sauna.

s'middags zijn we opbezoek geweest bij een echte nomadse vrouw. Ze woont alleen in zo'n ger en houdt koeien. Als het weer wat beter zou worden (minder wind) zal ze waarschijnlijk eind deze week alles pakken en opzoek gaan naar een nieuw plek. Ze krijgt hier hulp bij van haar buren en kinderen die in de stad wonen. Er zijn een aantal regels: je mag bijvoorbeeld niet door het midden van de tent lopen altijd er omheen. Alles aan pakken met links of met twee handen. We kregen een thee gemaakt van water, melk en zout. Het was te drinken en ik heb het netjes opgedronken maar niet lekker. Verder waren een soort donuts, kaas gemaakt van melk van een 1 dag oude kalf en zoetzure harde snoepjes. We moesten ook tabaco snuiven. Zij moest dat steeds persoonlijk aan je geven. Nadat je wat Tabaco op je linkerwijsvinger had gedaan, moest je het terug geven. Met je linker hand onder je rechter eleboog. En dan snuif je het op. We kregen ook wat mee voor later.

Op dag twee in het Ger kamp

Vandaag een drukke dag. Na het ontbijt mochten we traditionele kleding aan trekken. Foto's volgen. We zijn daarna gaan paardrijden voor 2 uur. Super leuk. Alleen had ik een zeer actief en eigenwijs paard. Het begon al gelijk met bokken. Het eerste gedeelte vrij rustig gelopen en terug veel gegalopeerd. Toen was het tijd voor boogschieten en na het boogschieten tijd voor lunch en zonnebaden. Ondanks dat het enorm hard waaide was het best lekker om in de zon te liggen. We zijn met een klein groepje de bergen gaan beklimmen. Het was niet echt wandelen, het was meer handen en voeten werk. En je vasthouden omdat de wind erger en erger werd hoe hoger we kwamen. Er zijn hier enorm veel teken, je ziet ze constant over je heen lopen.

Terug na ulaanbaatar na ontbijt. Nog groepsfoto’s gemaakt op de rots.

Nog gestopt bij stapel stenen waarom je drie keer met de klok mee moest lopen en drie stenen op de stapel moest gooien. Mensen geloven als je dit doet je een goede reis tegemoet gaat.

Rest van de dag weinig gedaan, rond gehangen in hotel. Nog wel wezen lunchen in een uzbezkistans restaurant

Daarna uit eten in amerikaans restaurant en bar met live muziek en dartcompetion. Daarna weer naar de club. Wat weer erg gezellig was. Enorm veel gedanst. De club was super modern en een hoop nieuwsgiergige mongolen. We waren ook de enige westerns daar. Ik en Sam zijn eerder naar huis gegaan. Ik had enorm last van mijn spieren en mijn hoofd en keel begonnen ook zeer te doen. Een paracetamol ingenomen voor het slapen.

Treinreis Ulaanbaatar - Beijing 3 + 4-05-2012

Na een zeer korte nacht, om kwart over 6 ging de wekker. Snel opgestaan en de laatste spullen gepakt. Vanwege het feest de vorige avond was bijna iedereen te laat. Ik begon me aardig nerveus te voelen want we moesten wel een trein halen. Eenmaal op weg was er ook nog eens een roadblok waar we om heen moesten. Al met al waren we nog ruim op tijd. We hadden zeker 10 min over.

De hele dag was het erg relaxed. Veel geslapen, muziek geluisterd of gewoon naar buiten gestaard. De Chinese attendeert was erg aardig. Zijn naam was Yang Ping. Ze zeggen hun naam andersom dus eerst achternaam en dan voornaam. Hij kwam regelmatig bij ons in de cabine zitten. Heeft ons chinese les gegeven. En ook mijn point it boek is veel aan de pas gekomen. Hij recomondeerde slang en schildpad aan.

We zijn door de Gobi woestijn gereden. Op zich bijzonder maar wel veel van hetzelfde. Nog een paar keer een kudde kamelen gezien.

S’avonds nog wat spelletjes gedaan: noem alle 50 staten van Amerika op (dit duurde even, maar we hebben ze allemaal) en daarna nog het alfabet spel met dieren gespeeld. Moeilijk maar leuk. Daarna heerlijk gaan slapen. Eenmaal wakker was het uitzicht een stuk veranderd en super mooi. Reden door de bergen.

Ik ben nu dus in Bejijng. En de Transmongolie express is dus nu klaar. We hebben meer dan 8000 kilometer afgelegd, 7 tijdzones doorkruist, meer dan 40 stations in 3 landen gezien. En 1/3 van de omtrek van de aarde met de trein afgelegd.

Bedankt voor jullie reacties, vind ik erg leuk om te lezen.

xxxxxxxx