Aangekomen in Beijing werden we ontvangen door Roxy. Alle Chinese die in het toerisme werken hebben een Engelse naam. Bij aankomst was het meteen duidelijk dat het erg warm was. Gelukkig hoefde we niet ver te lopen naar onze bus, die ons snel naar ons hotel bracht. We hebben niet echt veel gedaan meer omdat het al laat was. We zijn over de Night market gelopen, daar verkopen ze allemaal lekkernijen: slang, zeepaard, zeester, rupsen ect. Maar we konden er niks van proeven want we gingen naar een restaurant. Als je naar een Chinees restaurant gaat en je bent met een paar mensen, krijg je al gauw een eigen kamer met een ronde tafel. Op die tafel staat een plaat die rond draait. Ik vind het geweldig dat iedereen zelf wat besteld maar als het eenmaal op de plaat staat kan iedereen er van af eten. ‘Na het eten ging de rest naar een Kungfu show, ik en Sam bleven in het hotel. Daarna zijn we nog met zijn allen wat wezen drinken maar dat werd niet laat.

Summer palace + Temple of heaven + wacky Saterday 05-05-2012 Beijing

Het Summer palace, we hadden allemaal gedacht 1 paleis en dat was het. We wisten niet wat we zagen toen we de plattengrond in onze handen kregen. Het is meer dan 290 Hectare groot, 3000 bouwwerken,420.000 bomen waarvan 1200 meerdere eeuwen oud zijn en dit alles word door 1700 mensen onderhouden. Het ligt in het noordwesten van Beijing en we deden er meer dan 1 uur over om daar te komen. De bekendste en grootste tempel is Tower of Buddhist incense. Er is ook een meer: Kunming lake, waar je een boot kan nemen of een fietsboot kan huren. Summer palace is gebouwd in 1750 door Emperor Qianlong om de verjaardag van zijn moeder te vieren. Toen werd het Tuin van de wonderbaarlijke heuvels genoemd. En later werd het gebruikt voor andere Emperors en Empresses. We zijn hier maar in groepjes gegaan. Het was enorm druk, maar het viel op dat er alleen maar Chinese toeristen waren en maar heel erg weinig westerse mensen. Ik ben samen met Allan en Alex op getrokken. We zouden om twee uur weer verzamelen maar Allan en ik zijn verder gegaan en Alex is terug gegaan omdat hij met de rest naar de verboden stad zou gaan en ik dat met mijn nieuwe tour zou doen. Allan en ik besloten om op zo’n dragonboat te gaan en daarna terug te lopen naar de ingang.

Ik en Allan zijn toen daarna naar De Temple of Heaven geweest. Opzich mooi maar niet geheel bijzonder meer nadat we het Summer palace hadden gezien. Het park er om heen was wel interessant. Het word door de lokale Chinese gebruikt. Ze spelen daar veel kaartspelletjes, of sporten, hele koren die aan het zingen zijn of speciale Chinese bordspellen waar ik niks van snap. Vond het erg leuk om te zien.

Al de hele week ging het over de laatste avond samen en dat we pub golf gingen spelen. Nou heb ik geen zin om het uit te leggen omdat we het uiteindelijk niet gespeeld hebben. Maar toen werd er iets anders bedacht, we gingen uit in onze gekke outfits. Dus mijn broek uit Zuid-Afrika aan, vel shirt er op, bikini erover heen, lage schoenen aan, me sokken zo hoog mogelijk opgetrokken en mijn golfpet op. En daar gingen we dan. We werden ontzettend aangestaard maar een lol dat we hadden. De rest van de avond was niet heel bijzonder.

Afscheid nemen en nieuwe groep Inrepid 06-05-2012 Beijing

Vandaag eindigde de vodkatrain. Ik had gisteren al afscheid genomen van een aantal mensen. Omdat we elkaar waarschijnlijk niet meer zouden zien. Vandaag ben ik samen met Allan, Alex en Sam naar de Silk market geweest. Een grote overdekte markt van 7 verdiepingen. Alle spullen zijn nep en je moet natuurlijk veel afdingen. Ik werd gek van het geroep lookie lookie, of ze trokken aan je of ze stopten een artikel onder je neus die je echt moest kopen volgens hun. Heel irritant, we zijn er maar een uur geweest om vervolgens naar een andere markt, die van het rare eten te gaan. Helaas was die dicht. Dus de rest van de dag in het hotel gezeten. Toen kwamen opeens Charlotte en Richard binnen die bij de muur waren geweest. Die hebben vervolgens Tom en Kay uit hun bed geschopt en toen was het hele team weer kompleet (voor eventjes dan). Er moest natuurlijk wel voor de laatste keer samen vodka gedronken worden. Ik moest als eerste weg en gingen we gezamenlijk op zoek naar een taxi. Na meer dan 1 uur gaf ik het bijna op. Elke keer stopte er een taxi maar zodra ze hadden gelezen waar ik heen moesten zeiden ze nee. Daarna maar op een Riksjafiets gegaan voor 9 euro. Veel te duur maar ik moest echt weg. Levensgevaarlijk op zijn motorfiets met bagage en ik op een zitje. Erg snel gingen we niet en hij stapte ook nog een keer af omdat hij geen idee had waar hij heen moest. Maar we hebben het gevonden, daarna snel inchecken en met tassen en al die meeting ingelopen. Ik was 10 min te laat, terwijl ik zo op tijd vertrok.

De nieuwe groep is compleet anders dan de oude. Andy is onze gids, ik kon al aan het begin praatje horen dat dit een lange reis word. Hij praat erg monotoon en langzaam en herhaalt daarop ook nog alles. Verder is de gemiddelde leeftijd hoger.

Lucy en Robin: gepensioneerd uit Perth Australië

Eilein en Sarah: moeder en dochter uit Vancouver, Canada

May en Rebecca: twee vriendinnen, verpleegsters uit Sydney Australië

Mark: Net uit Australie, daar gewerkt. Woont in London

Jethro: lets call him Jeff: ik vergeet constant zijn naam maar hij komt uit Sydney!

We zijn met zijn 9en, dus dat betekend dat ik een kamer alleen heb weer! Relaxed! We zijn in de avond met zijn allen uit eten gegaan. Het bleek soms moeilijk een gesprek op gang te houden. En als Andy praat luistert ook iedereen. Ik ben gewend van de andere groep om constant grapjes te maken en lol te hebben. Maar dit is een stuk serieuzer. Nadat iedereen klaar was met eten duurde het nog een uur voordat we eindelijk weg gingen. Maar op tijd naar bed gegaan, want dit zijn niet de mensen waar ik nog even de pub in loop.

Tia’namen square + verboden stad 07-05-2012 Beijing

Vanochtend om 8 uur vertrokken richting het grootse plein ter wereld, maar het staat ook natuurlijk bekend om het drama dat zich daar heeft afgespeeld (1989). Op het plein staat het regering gebouw, monument voor de mensen die zijn gestorven in de strijd, het museum van China en het monument van president Mao, waar zijn lichaam gebalsemd ligt. Ook zie je daar het eerste gebouw dat leidt naar de verboden stad. Met daarop het bekende portret van President Mao. De eerste drie gebouwen waar we door heen liepen (de poorten dan) zijn nog niet in de verboden stad maar een soort regeringgebouwen. Daarna de verboden stad in. Andy stopte werkelijk overal bij en begon dan gerust 15 min ergens over te praten. Na de zoveelste stop probeerde ik stiekem de groep kwijt te raken toen we door de menigte Chinezen heen moesten. Helaas zag hij het en riep vrolijk dat ik die kant op moest komen. Toen ik vriendelijk vroeg of ik ook zelf even mocht rondlopen en ontdekken. Keek hij me geschrokken aan. Ik moest hem echt overhalen dat het wel oké was dat ik alleen ging. Uiteindelijk vond hij het goed. Binnen een min stond hij weer naast me. En vertelde dat ik eigenlijk bij de groep moest blijven en dat we een familie waren. Hem weer uitgelegd dat ik gewend ben om alleen te zijn, ik een ander tempo heb en meer weg wou van alle toeristische spots. Uiteindelijk liet hij me toch gaan. Hem maar niet verteld dat hij me verschrikkelijk irriteerden.

Een stuk rond gelopen te hebben in de verboden stad. Echt werkelijk elk gebouw lijkt op elkaar en zo mooi is het niet. Het is verder niet aan gekleed met planten of bomen. Tot op het einde want daar was er een kleine tuin. Ik ben ook op stukken geweest waar bijna geen toeristen waren. Sowieso zijn alle toeristen Chinezen en is er bijna geen westerse te spotten. Ik ben al een paar keer op de foto genomen door een Chinees en er was er maar 1 zo vriendelijk om te vragen of ik met zijn vriendin op de foto wou. Ik vind het niet erg, wij doen het ook bij hun. Maar ik vraag het toch meestal wel. Moet ook wel lachen om hoe ze het doen, ze staan heel serieus een foto te nemen van iets wat naast mij is en op het laatst draaien ze de camera naar mij.

Op het laatst kwam ik toch de groep nog tegen en zij waren blij dat ze bij het einde waren. Ze vonden ook dat Andy te veel vertelde en vonden het helemaal niet erg dat ik er in mijn eentje vandoor ging. Ze vonden het zeer begrijpelijk. Ik merkte al snel dat hij echt alleen de zeer toeristische dingen had laten zien. Toen ik vertelde dat ik ook in een paar hallen geweest ben waar ze bijv Jade voorwerpen en traditionele trouwerijkleding showde werden ze al snel jaloers.

Na de verboden stad hebben we met zijn allen geluncht. Dit duurde weer oefenloos lang. We waren al lang 1 uur klaar met eten en we waren nog aan het bespreken wat we gingen doen. Toen het over de temple of heaven (waar ik al ben geweest) ging dacht ik mooi dan ga ik er nu in mijn eentje vandoor alleen hield Andy me weer tegen. Uiteindelijk werd besloten om met zijn allen terug te gaan naar het hotel.

S’avonds zijn we met zijn allen naar een Acrobatenshow geweest. Super goed, hier en daar een fout. Maar wat knap allemaal. Mijn favoriete act was toch denk ik wel de laatste. Waar een groep meiden eerst danste en daarna allerlei trucjes uit haalden terwijl ze aan het fietsen waren. Uiteindelijk belanden ze met zijn 10 op 1 fiets.

The Great wall, de draak van tienduizend mijl 08-05-2012 Beijing

Vanochtend vroeg op voor het onbijt om 7 uur hadden we afgesproken. We gingen om de hoek eten bij een klein rumoerig restaurant van een echtpaar die op straat stonden te koken. Voor 4 Yuan (50eurocent) had je voldoende eten. Ik heb een paar dumplings en dim sum op. Dim sum is met pasta deeg en dumplings met ander deeg, of andersom, dat ben ik weer vergeten. Verder kreeg ik warme Sojamelk en een dougnet. De melk werd in een kom geserveerd, ze had er eerst een plastic zak in gedaan. Waarschijnlijk om alles schoon te houden.

Toen we in de bus zaten begon Andy als een gek te leuteren over werkelijk van alles. Helaas had de bus een microfoon. Dingen die hij blijft zeggen zijn this is a quiet funny one of quiet dangerous one. Hoe vaak ik dat al niet gehoord heb. Ook tijdens het wandelen voelde ik me een klein kind. Hij waarschuwde constant dat we moesten oppassen, liet met me mee naar het toilet en liep mee naar de bus terwijl er maar 1 bus op de parkeerplaats stond. Ik had hem vast niet kunnen vinden in mijn eentje.

Nog wel iets interessant wat Andy of Tao vertelde. Als je een auto wil kopen in Beijing kan dat niet zo maar. Het is makkelijker als je er al jaren woont anders moet je eerst vijf jaar belastingen betalen, dan moet je wachten op een nummer en dan mag je pas een auto kopen. Mensen in Beijing houden van nieuwe auto’s. Je ziet bijna niemand in een tweedehandse of oude auto rijden. Verder mag je 1 dag per week niet rijden. Vandaag was het Dinsdag en mochten auto’s met 4 of 9 als laatste cijfer op het kenteken niet rijden en op Woensdag is dat dan 5 of 0. Enz.

We hadden enorm vertraging dus we kwamen pas laat aan in Jinshanling. Na een 20 min omhoog geklauterd te hebben was daar de muur. Al gelijk helemaal enthousiast en we waren bij het minst mooiste stuk aangekomen. En pas later bij een veel mooier stuk maar we stonden op de muur! Vanaf het begin werden we gevolgd door minstens 6 chinezen die willen helpen of iets aan je willen verkopen. Ze zijn een behoorlijk stuk mee gelopen, maar de meeste hadden al snel door dat ze bij ons niet moesten zijn. En langzaam druppelde ze weer af. Weer helemaal terug naar beneden om met de volgende groep toeristen mee te lopen. Wat een werk heb je dan zeg. Zouden ze überhaupt er nog wat aan verdienen.

Wie de muur niet heeft beklommen is niet dapper is een uitspraak die je veel hoort. Nou gelukkig ben ik een van de dapperen, haha. De muur loopt van West naar oost, is 6700 km lang en 1/6 omtrek van de wereld. Eigenlijk is het niet 1 muur, maar zijn er hier en daar verschillende stukken muur. Hij is nooit voltooid en heeft nooit zijn doel behaald. Hij was bedoeld om invallen van barbaren tegen te houden. Ze zijn voor het eerst begonnen met bouwen vanaf de 7de eeuw. Soldaten en dwangarbeiders moesten aan de muur werken. Ze denken dat sommige arbeiders die gestorven zijn tijdens het bouwen in de fundering van de muur zijn begraven. Er zijn meer dan 200.000 slachtoffers gevallen tijdens het werk aan de muur.

We hebben uiteindelijk toch wel 4 uur gelopen over 8 kilometer. Het was erg warm, zeker 30 graden maar er stond een klein windje en in de torens is het vrij koel. De muur is gebouwd op de bergen dus hij is nooit echt recht. Je bent constant bezig met klauteren omhoog of omlaag. Het begin viel erg mee. Maar later werd het veel steiler en was de muur niet gerestaureerd, dus op passen waar je je voeten neer zette. Verder waren de treden enorm hoog op sommige plaatsen. Op het einde kon je een heel eind terug kijken wat we gelopen hadden. Toen we bij de laatste toren aangekomen waren moest er ook nog naar beneden gelopen worden, dit waren alleen maar trappen een half uur lang. Mijn benen trilde als een gek. Ik vond de trek al met al best mee vallen, al waren sommige groepsgenoten het daar niet mee eens. Die hadden het niet zo zwaar verwacht. En ik had al gelezen dat het zwaar zo worden en was van het ergste uit gegaan. Ik vond het super leuk maar wou erg graag terug naar het hotel. Douchen en uit rusten. Helaas duurde ook de terug reis meer dan 3 uur, door de hoeveelheid verkeer op de weg.

Beijing Huiling visit + Hutong 08-05-2012 Beijing

Ik had er een beetje een zwaar hoofd in in vandaag. Want ik heb het niet zo op verplicht een bezoek te brengen aan een goed doel en dan moet je je ook nog een verplicht voelen om geld te doneren. Er was verteld dat we naar een school gingen met mensen met leerproblemen. Nou dat zou ik niet zo noemen. Het is gewoon en dagcentrum voor verstandelijk gehandicapten, meeste wel hoog niveau. We werden gelijk erg enthousiast ontvangen. We moesten iedereen de hand schudden. Ik was gelijk al helemaal blij. Daarna kregen we een show te zien van dans, acteer acts, goocheltrucs en gebarentaal. Ik werd tijdens een Michael Jackson dans nummer de vloer op getrokken. Na dat ze wat gebarentaal hadden laten zien moesten wij ook wat leren. Daarna mochten we vrij rond lopen. Ik heb samen met een paar een spel gedaan; met een soort shuttle overgegooid en geschopt. Erg goed erin was ik niet. Maar ze vonden het prachtig. Ik heb nog wat rondgelopen en gekeken hoe ze verschillende dingen aan het maken waren, zoals armbanden of projecten met klei. De gebouwen zijn meer dan 500 jaar oud.

Toen was het tijd voor een Chinees Kalligrafie les. Erg leuk om te doen. Mijn vingers zaten al snel onder de zwarte inkt. Een paar woorden geschreven. Je moet 1 woord in een bepaalde volgorde tekenen. Later gingen we zelf aan de slag, maar er stond verder niet bij in welke volgorde we moesten schrijven.

Toen was het tijd voor lunch die door een verstandelijk gehandicapte bereid was. We kregen dumplings, super lekker. Ook tijdens het eten kwam er regelmatig iemand langs om de hand te schudden. Sommige hadden een paar woorden Engels geleerd. En bleven dan dezelfde vragen herhalen. Daarna zijn we door een Hutong gebied gelopen. Hutong betekend Alley of steeg. Het zijn super kleine straten. Waar je traditionele huizen kan vinden. Een huis begint met een poort en daarna is er een binnenplaats. Aan de deur en poort kan je zien welke rang ze hebben en hoe rijk ze zijn.

Groeten Lizzy