Hoi hoi,

het is weer even geleden en een aantal mensen hebben om een nieuw verhaal gevraagd of moet ik zeggen zeuren pap??? ;) Maar hier is die dan eindelijk.

Laatste paar dagen China

Yangshuo was echt fantatisch. Mooie natuur en leuk maar toeristisch dorp. Ik heb hier van alles gedaan: boottocht met bambooboot, fietsen, hiken, tubing, kayaken en schilderen. Yangshuo ligt aan de Li rivier en is omringt met bergen. Sarah en ik zijn wat avontuurlijker dan de rest, dus samen zijn wij wezen tuben en kayaken.

Wij zijn ook gaan fietsen door het plattenland. We hadden een lokale gids die ons rondleidde. Gelukkig want ze nam vaak smalle en hobbelige paadjes die nergens op een kaart staan. Je kunt hier hopeloos verdwalen. Het uitzicht was fantastisch. Overal rijstvelden, mensen aan het werk op het land en de bergen. Om de haverklap schreeuwde er iemand Photo en stond de hele groep stil om dezelfde foto te maken. Het was relaxed fietsen en soms op wat ruigere terrein. Ik was blij dat ik niet voor een gewone fiets had gekozen maar voor een mountainbike. Het was soms wel oppassen geblazen met het andere verkeer maar ze toeteren toch 20 keer als ze langs je heen gaan, je hoort ze altijd aan komen.

Halverwege stopte we voor een pauze of je kon een wandeling (klimmen) naar de Moonhill maken. Ik was gelijk enthousiast maar er begonnen gelijk een paar te protesteren en te klagen dat het allemaal te zwaar was. Gelukkig ging Sarah en Elaine, de actiefste van de groep, wel met me mee. Weer een paar honderd trap treden en zweten dat we deden. Maar het uitzicht was mooi en de Moonhill bijzonder. Je kon er onder door lopen naar de andere kant.

Ik snakte al dagenlang naar westerns eten. Gelukkig is Yangshuo erg toeristisch en zijn er overal restaurants die eten uit Europa, Amerika en Australië aan bieden. Ik vond er een waar ik een patatje oorlog besteld met kroket. De kroket was niet een echte kroket en de serveerster vertelde mij dat van te voren. Ze vertelde dat ze nog niet de juiste ingrediënten hadden gevonden en dat ze nog aan het onderzoeken waren hoe ze een kroket moesten maken. Deze was ook lekker, gemaakt van aardappel en kaas.

Ons Kayak avontuur is een apart verhaal, het was al een behoorlijk avontuur voordat we aburhaupt begonnen waren. S ochtends om 8 uur zouden we opgehaald worden. Helaas kwam er niemand opdagen en zijn we richting het hostel gelopen waar we het geboekt hadden. Zodra we binnen kwamen zag de host ons en greep naar de telefoon. Ze begon een boos gesprek. Het bleek dat de chauffeur ons vergeten was. Ze liep met ons mee naar de plek waar we in een busje stapte. De chauffeur voelde zich aardig schuldig en was erg vriendelijk. Toen moesten we midden op een rotonde in een ander busje overstappen. Daarin zat de chauffeur en de vrouw die het had geregeld. Na ongeveer 30 min kwamen we aan in een klein dorpje langs de rivier. Na wat heen en weer gevraag bleken de kayaks weer opgeruimd te zijn in een container op het water. Dus namen de twee zomaar een bamboeboot om er twee kayaken te gaan halen. Nou dat ging niet zo als gepland. De vrouw bleef op de boot maar had geen idee hoe ze met de stok bij de container moest blijven. Ook niet echt het type voor dit soort activiteiten, hoge hakken en kort rokje aan. Ik en Sarah zaten te wachten op de kade, toen ik opeens zag dat er iets mis was met de man. Hij hield zijn arm omhoog en ik kon op afstand zien dat er veel bloed was. De vrouw kreeg het niet voor elkaar om bij hem terug te komen. Gelukkig kwam toen de eigenaar van de boot eraan, die niet amuzed was. Hij vaarde richting de man om hem weer naar vaste land te brengen. Toen ze langs liepen zagen we hoe groot de wond op zijn onderarm was en vooral hoe diep. Hij zelf was erg kalm. Ook de vrouw was rustig en liep langs ons en zei one minute please en gaf ons een glimlach en ze verdwenen met zijn drieen richting het dorp. Daar zaten we dan met zijn tweeën op de kade, ik zei nog tegen Sarah zolang de minibus er nog staat zitten we goed. Na enige tijd kwamen ze terug en had de man een snelverband om. Ik liep richting hun toen er een grote woordwisseling ontstond tussen hun en wat lokale mensen , ik stond er midden in en ben maar opzij gestapt. Daarna gevraagd aan de vrouw of we terug moesten omdat hij naar het ziekenhuis moest. Ik had zo iets laten we die man maar gewoon naar het ziekenhuis brengen en het kayaken vergeten. Maar ze had geregeld dat de booteigenaar even heen en weer ging naar de container om de kayaks op te halen. De gewonde man was ondertussen op de lokale ferry boot gestapt en verdwenen. Na meer dan twee uur vertraging stapte we dan eindelijk in onze kayaken. We kregen nog wat instructies mee: 1 rivier, ongeveer 2 ½ uur en de eerste brug die je ziet aan de kant gaan en vervolgens brengt daar iemand je naar de bus.

Het was super mooi en erg rustig op de rivier, weinig andere boten. Het was wel wat zwaar zo lang te kayaken aan een stuk door. Maar we hebben ook vaak gewoon wat gedobberd. Helaas was mijn kayak niet meer geheel recht dus elke keer als ik stopte met peddelen draaide me kayak 180 graden en ging ik in zijn achteruit. Er stond overal een lichte stroming en op sommige plekken wat harder. Wat leuk was want je voelde echt dat je een stuk sneller ging en je hoefde minder hard te peddelen. We zijn nog gestopt bij een grot. Waar we eerst lopend zijn ingegaan. Het was enorm modderig en glibberig.

Niet echt bijzonder, daarna met onze kayak geprobeerd in de grot te komen maar we kwamen niet ver.

Het einde was echt het zwaarst en ik was blij dat ik weer aan de kant mocht. We werden door een lokaal iemand naar het busstation gebracht. Het was leuk om door het dorp te lopen, je zag mensen weven, je zag de lokale tandarts en andere kleine werkplaatsen. De busreis was ook mooi.

Toen we terug waren in het hotel moest ons avontuur natuurlijk uitgebreid verteld worden. Ze hadden inmiddels mijn kamer als dagkamer in gebruik genomen (we moesten vanochtend uit checken). Ik heb nog even snel gedoucht en daarna ging ik samen met Lucy en Elaine naar Chinese schilderles. Ik wou het graag doen maar ik het een zwaar hoofd in dat het mooi zo worden. Onze instructeur was een zeer aardige man en wou graag helpen. We hebben een lokaal berglandschap geschilderd. Met zwarte inkt en Chinese pencil. Je houdt hem op een speciale manier vast en moet hem recht op het papier zetten. Ik vond het erg leuk om te doen en ben toch best trots op het eindresultaat. Ik heb er maar foto’s van gemaakt want ik denk niet dat het origineel het gaat overleven in mijn tas.

Na het schilderen moest er snel nog even gegeten worden voordat we richting het busstation moesten lopen. Om vervolgens 2 uur in de bus richting Guillin te gaan om daar de trein te nemen richting de grens naar Hong Kong

Het was voor de verandering een erg gezellige treinrit!

Hong Kong

Uitslapen in Chinese trein is geen optie. De lichten gaan standaard aan op een bepaald tijdstip en omdat de coupes open zijn is het ook erg gehorig. Ik heb me de hele ochtend vermaakt met het lezen van de hunger games. Treinen in China zijn ook meestal te laat, zo ook deze.

Door de grenscontrole ging eigenlijk super snel, het was wel veel lopen en je had je bagage constant bij je. En daarna gingen we met de metro naar het hotel.Het hotel was vlak bij het metrostation en we waren snel ingecheckt. Om 6 uur verzamelde we voor het avondeten.Het eten was niet erg lekker en heb er eigenlijk niks van gegeten en heb er ook niet voor betaald. Na het betalen stond ik op maar de rest bleef zitten. Nog een half uur geklets over de reis. Na ja de rest, ik was er eigenlijk kompleet klaar mee en deed beleefd mee maar wou het liefst gelijk weg gaan. Na het verplichte afscheid knuffelen kon ik niet wachten tot ik in mijn hotelkamer was.

Dus vanaf nu reis ik alleen verder. Ik had de eerste dag weinigzin om echt wat te ondernemen. Plus het feit dat er niet heel veel te doen is in Hong Kong of ik moet het zo zeggen niet veel dat mij interesseert. Er zijn veel museums en het is een grote stad met veel moderne gebouwen. En natuurlijk de Victoria peak, waar iedereen naar toe gaat. Het is erg bewolkt dus ik denk niet dat ik dag ga doen.

Ik moest nog wel even van slaapplek wisselen. Ik moest van het hotel naar een hostel. Ik besloot om te gaan lopen, om wat geld te besparen. Na een stuk gelopen te hebben kwam ik Lucy en een vriendin van haar tegen, kort staan kletsen. Toen begon het wat te regenen wat ik niet onprettig vond met deze warmte, helaas veranderde het binnen een paar minuten in een heuse tropische stortbui. Ergens gestopt om de regenhoezen te voorschijn te halen, maar ik had geen zin in om mijn regenjas aan te trekken. Ik vond het te warm. Verderop kwam ik ook nog een Roman en een vriend tegen. Ook even kort gestopt onder een afdakje. Iedereen loopt hier met pararaplu’s, ook onder de afdakjes wat enorm irritant is. Toen besloot ik als een van de weinige om gewoon de regen te trotseren en niet onder de afdakjes te lopen. Ik werd enorm vreemd aangestaard. Ik had al snel Chung King Mansions gevonden. Het viel gelijk op dat er enorm veel mensen uit India rond liepen. Het hele gebouw is enorm complex en ik had werkelijk geen idee waar ik moest wezen. En ik had al snel door dat ik van de drukte weg moest omdat er om de haverklap iemand vroeg of ik een hotelkamer nodig had en of ik hulp nodig had. Ik vond het veilig genoeg om het te vragen aan de security man, maar die gaf instructies waar ik niks mee kon. Tijd rondgelopen en omhoog geklommen in een te vies en eng trappenhuis, kwam ik aan in blok D. Ik blij want ik moest naar E. Helaas vertelde iemand mij dat ik weer naar beneden moest. Ik heb bijna mijn enkels gebroken op die trap. Paar keer ging het echt maar net goed en heb ik niet meer dan mijn arm wat verrekt toen ik tijdens een val een rare beweging maakte. Eigenlijk is dit enorm complex gebouw, niks is logisch. De eerste paar vloeren is een (zwarte) markt.

Goed ik stond weer op de plek waar ik ook begonnen was en gelijk werd ik weer aangeschoten door dezelfde mensen. Die door hadden dat ik het nog steeds niet had gevonden. Iemand die geen geld eiste voor zijn hulp wees me de goede richting in. Eindelijk nam ik de goede lift omhoog, alleen de lift bleek geen nummer 12 te hebben. Dus ik vertrok naar de 13 verdieping en moest als nog 1 verdieping naar beneden met de trap. Ik had het eindelijk gevonden maar goed wat moet je met zo’n adress: E4, 12F, Eblock, Chungking mansion, 36-44 Nathan road, Kowoon, Hongkong. Al met al viel het mee en heb ik er iets meer dan 3 kwartier over gedaan.

De gastvrouw was erg aardig en ik was zo ingecheckt. Er zijn maar 6 kamers en verder niks. Kamer super klein maar voldoet voor 1 persoon kamer. Luxe van airco, tv en gratis internet. Ik heb zelfs een eigen mini badkamer. Veel binnen gebleven en ik kon het horen onweren buiten.

Voor het eten naar kade gegaan. Daar over de avenue of the stars gelopen, the walk of fame maar dan met Chinese sterren. Het werd al druk voor de light and sound show op de kade. Eerst maar eens naar de Mac donalds, daarna naar de show. Was niet heel spectaculair. Het duurde 15 min en ze gebruikte alle gebouwen aan de overkant. Het was bewolkt dus de hoogste toren was in de wolken. Vandaar dat het niet geheel overkwam.

De dag erna besloten om iets niet te toeristisch te doen. Ik ben naar de 10.000 budha monastery geweest. Even weg van de drukte. Het was even klimmen. Er stonden honderden beelden van monniken aan beide kanten van het pad. Eenmaal boven naar de hal van 10.000 budha’s geweest. Het is een kleine hal met de muren compleet bedekt met kleien budha beelden. Indrukwekkend om te zien.

Onderweg naar het klooster had ik een Ikea gezien. Op de terug weg ben ik er door heen gelopen. Gewoon om te kijken of het anders was, maar alles is echt precies hetzelfde, erg westerns.

De laatste dag in Hong Kong ben ik naar Lantau Island geweest. Daar heb ik een kabelbaan genomen. Ik had een eigen karretje voor mij alleen. Normaal gesproken zou je er veel geld voor neer moeten leggen. Ik was een van de weinige die voor een gewoon karretje koos in plaats van een karretje met glazen bodem. In het begin was het uitzicht wel aardig daarna verdween het karretje kompleet in de wolken. Het waaide ook erg hard waardoor het karretje ook nog een schommelde. Aangekomen zag ik dat ook waar ik naar toe wou in de wolken was. De groots zittende budha ter wereld. Gelukkig toen ik er eenmaal was verdwenen de wolken een beetje.

Terug naar het hostel om mijn tas op te halen. Ik besloot om te gaan lopen, helaas begon het weer te regenen. Het was een pittige wandeling maar gelukkig kon ik op het metro station mijn bagage inchecken, fantatisch systeem. Moeten ze in meer grote steden doen. Met de airport express naar het vliegveld. Ik had nu alle tijd want ik was al ingechekt, ik hoefde alleen nog maar door de beveiliging.

Tip: Vlieg met Emirates, super goede maatschappij. We hadden een groot luxe vliegtuig maar hij zat niet voor de helft vol. Ik had drie stoelen voor mijn zelf.Erg vriendelijk personeel, goede service. Ik heb me ook niet verveeld, Steven Spielberg TinTin film gekeken. Er was ook nog eens avondeten (zalm) om 23.00, erg lekker maar ik had geen honger. Ik kwam om 1 nachts aan en moest een half uurtje wachten op mijn transfer.

Thailand

Bangkok:

De eerste dag niks anders gedaan dan in mijn hotelkamer gezeten te hebben. Ik zat in een resort vlak bij het vliegveld en daar is weinig te doen. Ik vond het wel lekker een dagje bijkomen.

Toen ik in het centrum van Bangkok aankwam heb ik maar gelijk mijn visum voor Vietnam geregeld, was allemaal snel gedaan. Ik besloot terug naar het hostel te lopen.Twee keer enorme mall in gedoken. Was wat nat buiten. Het is hier momenteel het begin van het regenseizoen, regent elke dag wel wat. Eind van de middag begint het hard te waaien en dan weet je dat het elk moment gaat storten. Maar vaak is het snel weer droog. Snap wel dat hier snel overstromingen ontstaan. Na zo’n bui zijn er enorm veel grote plassen en loopt het water slecht weg. Je ziet overal in Thailand het portret van de koning hangen. Ook word hier om 8.00 en om 18.00 het volkslied gedraait. Gelukkig wist ik dit. Ik stond op het metro station een keer toen er opeens muziek klonk en echt iedereen opeens stil stond. Ik moest wel eerst even op mijn telfoon kijken hoe laat het was voordat ik echt door had wat er aan de hand was.

Bangkok is een mooie stad, maar het blijft een grote stad. Overal zie je kleine plekken waar mensen kunnen bidden.

Ik heb een aantal dingen bezocht in Bangkok, maar het was vaak erg warm dus vond ik het ook niet erg om een paar uur in een boekenwinkel door te brengen in zo'n giga Mall. Ik ben onder andere naar Wat Arun, het paleis en Wat Pra Chetupnon en de Recling budha. Een groot goud liggend budha beeld. Allemaal erg mooi maar veel te toeritisch naar mijn zin.

Ayutthaya

Is een stad niet ver van Bangkok. Het is eigenlijk gewoon een open lucht museum, overal vind je tempels. Veel tempels zijn gerestaureerd maar sommige zijn niet meer dan een paar hoopjes stenen. Je ziet hier ook nog steeds schade van de overstromingen voorig jaar oktober. Zo staat erop de muur naast mijn kamerdeur hoe hoog het water is gekomen. De tempels hebben er ook erg ondergeleden. Op sommige plekken heeft de natuur het ook overgenomen. Zo is er een hoofd van een budha beeld die omrigd en vast zit tussen de wortels van een boom. Hier ook de eerste olifaten gespot, die toeristen rond brengen. Terug wou ik over de markt lopen toen het weer begon te plenzen, ik moest nog een aardig stuk lopen en was doorweekt toen ik in het hostel aan kwam.

Sukhothai

Als je ooit naar Thailand gaat: ga dan naar Sukhothai historical park!!! Een aanrader. Ik heb er enorm van genoten.

Na het ontbijt (7.30) werd ik door het resort afgezet op de hoofdstraat van New Sukhothai. Old Sukhothai ligt 14km verderop en daar zijn nauwelijks hotels. Ik stapte vervolgens op de lokale bus, wat eigenlijk een grote truck is waar bankjes in zijn gemaakt en een dak er op is gezet. Verder is het nog wel open. Voor 30 bath was ik een half uur verder en bij de ingang van het oude gedeelte werd ik netjes afgezet. Ik werd gelijk aangesproken om een fiets te huren en dat was ik ook van plan. Voor 30 bath (75 eurocent) kon ik voor de hele dag een fiets huren. En wat voor een, een mooie roze turbo fiets. De fiets was niet zo, soms wat zwaar om te fietsen en dus helaas in het roze. Het kost je wel 10 bath meer om met je fiets het park in te gaan.

Old Sukhotai, Meuang gow, was de eerste hoofdstad van Thailand (rond de 13 eeuw). Binnen de stadsmuren zijn er 21 ruines van tempels. De stadmuur bestaat uit drie muren/dijken van steen, tegenwoordig helemaal begroeid met gras en bomen. De architectuur en kunst van de tempels vallen onder de klassieke Thaise stijl. 200 jaar lang was dit de hoofdstad. In die tijd is hier het Thaise script ontstaan dat nu nog steeds gebruikt word.

Ik ben begonnen met het grootste, bekendste en het mooiste gedeelte het oude centrum om vervolgens naar het noordelijke gedeelte buiten de stadsmuur te gaan en daarna door naar het westen. Ik fietste gelijk naar Wat Mahathat, de beroemdste tempel in de hoop dat het nu nog lekker rustig zal zijn en later drukker. Ik kwam om 8.30 aan en er waren maar 4 andere mensen. Heerlijk een keer geen drukte om je heen en het is wat makkelijker foto’s maken zonder dat je er iemand anders op hebt staan. Maar wat was het mooi en zo fotogeniek. Ik heb er een lange tijd rondgelopen en een tijd gezeten. Er waren twee grote staande budha’s (9meter hoog) en een heleboel zittende. Er was ook een vijver met lelie’s en met op de achtergrond de tempel of een van de grotere zittende budha’s. Het geluid wat je hoorde was of afkomstig van de vele vogels, kikkers en allerei insecten. Ook een heleboel mooie vlinders. Het werd wat drukker dus ik besloot maar om te gaan.

Ik stond net op het punt om mijn fiets van slot te halen toen ik een monnik naar binnen zag lopen. Ik ben hem gevolgd en heb stiekem mooie foto’s gemaakt van hem met de budha op de achtergrond. Ik durfde niet al te veel foto’s te nemen en niet te nadrukkelijk laten merken dat ik foto’s van hem nam dus ben ik ook snel weer verder gegaan.

Op naar Wat Si Sawai. Toen ik daar naar toe fietste, was er niemand om me heen. Helaas toen ik aankwam kwamen er ook drie mini busjes aan met toeristen. Gelukkig zijn het van die liever lui dan moe toeristen en zitten ze binnen 5 min weer in het busje. Wat Si Sawai heeft drie grote Prangs, waar ik geen vertaling van weet. Drie torens. Ik vond het echt heerlijk om door het park te fietsen, een en al rust, mooie omgeving en natuurlijk al die prachtige ruines.

Bij Wat Traphang Ngoen even rust genomen en genoten van de omgeving. Daarna naar Wat Sra Sri dat op een klein eilandje ligt. Het was ondertussen enorm warm geworden en het was zweten geblazen. Het begon ook wat drukker te worden, er waren ongeveer 10 mensen bij 1 tempel in plaats van 4 zoals vanochtend. Na nog een rondje over het park te hebben gefietst en 2 spiesjes vlees van de bbq gegeten te hebben ging ik richting het noordelijke gedeelte dat buiten het park ligt. Ik had een wat onduidelijke kaart maar met wegwijsborden en de vriendelijke Thaise lokals was het een makkie om het te vinden. Het is echt ongelofelijk hoeveel ruines van tempels hier zijn. Je ziet ze werkelijk overal.

Het was me aangeraden om naar Wat Si Chum te gaan, gebouwd in de 13 eeuw. Ook dit was prachtig. Een kleine tempel met een groot zittende budha (11 meter) die je van een afstand door de poort kon zien. In het begin waren er wat mensen maar al vrij snel was ik alleen met de grote Budha. Goh dan word je ook wel even stil. Tijd voor de budha op de grond gezeten. Puur genieten.

Daarna door gefietst naar het westelijke gedeelte. Het was trouwens even wennen dat ik links moet fietsen. In het park zelf was ik dat kompleet vergeten te doen, gelukkig waren er daar weinig tegenliggers. Ik ben gewend om alleen links achterom te kijken als ik wil oversteken, ja dan zie je weinig. Ze zijn hier wel wat gewend met toeristen op roze fietsen. Al is het nu niet erg druk en staat iedereen te springen om meer toeristen. Het is nu laagseizoen, erg warm en begin van het regenseizoen. Voor mij wel lekker, minder druk overal en je hoeft niet zo bang te zijn dat je geen slaapplek kunt vinden. Alleen de warmte is wat jammer, het is soms echt te warm om wat te doen. Zo ook vandaag. Ik had al heel wat gedaan en het was ondertussen 13.00 geweest, het heetst van de dag. Al merk ik het verschil niet meer, tis gewoon altijd bloody hot. Mijn camera heeft daar ook last van. Hij zegt om de haverklap dat hij van binnen te heet word en dan gaat hij uit. Maar gelukkig na een min doet hij het vaak weer even.

Het westelijke gedeelte was een mooi stukje fietsen. Overal kleine tempels, waarvan je een paar even moest klauteren om er te komen. Vanwege de warmte heb ik er maar een echt bezocht en de rest van een afstand bekeken.

Ik ben bij Wat Saphan Hin naar boven geklommen. Een staande budha boven op een heuvel. Je had hier mooi uitzicht over oud Sukhothai. Op deze westelijke route ben ik geen een toerist tegen gekomen. Op het einde kwam ik een stalletje tegen van een ouder echtpaar dat daar woonde. Ze spraken geen woord Engels, maar na dat ik gebaarde dat ik iets koud wou drinken kwam hij aan met een koud flesje Cola. Ze boden me ook een zitplaats aan, maar daar werd ik enorm aangevallen door allerlei vliegbeestjes. Ik heb vast erg lekker geroken!! Na gedag te hebben gezegd tegen deze lieve mensen, sprong ik weer op de fiets. Ik snap trouwens niet dat deze mensen genoeg geld verdienen. Als ik het zo eens bekijk was ik de enige die bij hun wat gekocht heeft die dag.

Ik ben in een keer terug gefietst en weer op de lokale bus gesprongen. Daar zat nog een toerist die gelijk in het Nederlands begon te praten. Jeetje zeg zie ik er echt zo Nederlands uit. Leuk gesprek gehad met hem, het doodde de tijd totdat we weer terug waren in het centrum van New Sukhothai. Ik was blij dat ik weer in het resort was (om 16.00), eerst maar eens lekker douchen. Ik vond het echt een fantastische dag, ik heb er enorm van genoten maar was wel echt op.

Over het algemeen zijn de Thaise mensen erg beleefd. Je moet op bus/treinstation en op zeer toeristische plekken gewoon opletten. Er zijn er altijd een paar mensen die je proberen te misleiden, door te zeggen dat een tempel dicht is en je vervolgens naar een andere te brengen nadat je bij de lokale souvenir winkel wat gekocht heb. Ik ben er tot nu toe nog niet ingetrapt maar ze blijven het proberen. Vandaar dat ik wat kortaf reageer soms. Mijn standaard antwoord is vaak dat ik benen heb gekregen om te lopen.

Waar ik in het begin aan moest wennen is het gedag zeggen hier in Thailand. Je vouwt je handen en buigt naar voren. In het begin vond ik dat zo ongemakkelijk. Toen het mij de eerste keer overkwam, kwam ik volgens mij erg bot over met me eeeh hello!! Ze vragen je ook gelijk het hemd van je lijf. Koop je ergens een kaartje dan krijg je ook gelijk de vraag where are you from and wheres next? Op de vraag wat voor werk ik doe antwoord ik standaard maar dat ik met kinderen werk. Veel te ingewikkeld om dat allemaal uit te leggen. Het is voor ons misschien erg onbeleefd maar de Thaise mensen bedoelen het juist goed. Verder zijn ze erg behulpzaam zonder elke keer om geld te vragen. Als je de kaart te voorschijn haalt staat er vaak binnen een paar sec iemand naast je where you going of need help. Heerlijk, je word niet genegeerd en helpen je altijd met een glimlach.

Ook je schoenen uit trekken voordat je een huis of tempel ingaat was wennen. Nou doe ik het niet altijd, wel altijd voor een tempel. Maar als je complete bagage op je rug heb en je moet ergens naar binnen ga ik niet eerst rustig mijn schoenen uit trekken. Gelukkig snappen de Thaise dat wel. Zolang je het verder maar wel doet. Dus op blote voeten lopen binnenhuis. Het jammeren is dat maar weinig ander westerse toeristen het doen. Ik heb al een paar keer tegen iemand gezegd dat de schoenen uit moeten om naar binnen te gaan. De meest kijken je vreemd aan of beginnen te lachen, trek toch mijn schoenen niet uit. Vooral de Duitsers hebben hier laks aan. Ik vind het niet meer dan normaal om de lokale gewoontes te respecteren.

Sinds ik in Thailand ben zijn er ook een hoop beestjes. Ook in de slaapkamers. Zoals vandaag heb ik gekko in mijn kamer en heel wat muggen. Verder zie je ook overal enorm veel mieren lopen. Op zich vallen de aantal muggenbulten nog wel mee.